Μια κοινότητα διαλόγου ανοιχτή.Για όλα και σε όλους. Χωρίς διευθυντήρια. Χωρίς «εμπόρους» ή «πελάτες». Χωρίς «κρυφά» χαρτιά , σχέδια ή σκέψεις. Με μια μοναδική λεπτή κόκκινη κλωστή να τη δένει. Την αγάπη για την πόλη μας. Με στόχο να γίνουμε Ενεργοί Πολίτες ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ της πόλης που θέλουν και μπορούν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος τίτλος τιμής από τον Πολίτη.

SEARCH

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΠΟΥΛΑΤΕ...ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ




Όταν το Μάρτιο ξανα- φωνάζαμε για την ιδιοκτησιακή πολιτική και λογική των  ΟΛΡ-ΤΑΙΠΕΔ, σε σχέση με τις παραλίες του δήμου μας, μάς έλεγαν γραφικούς και το δημοτικό μας συμβούλιο περνούσε "ντούκου" το εγγραφο του ΟΛΡ για ορισμό χωρου στην παραλία για τα "δεσποζόμενα ζώα"http://energoipolitesrp.blogspot.gr/2015/03/v-behaviorurldefaultvmlo.html?spref=fb
Και αίφνης, ω του θαύματος, μαζί με τα ...δεσποζόμενα να και οι καντίνες με άδεια, να και οι περιφραξεις, να και οι χημικές τουαλέτες. σε ιδιώτες φυσικά. Για την ανάπτυξη βρε αδερφέ. 
 
Και μάλιστα με τη βούλα της ΑΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΛΡ, η οποία με την απόφαση του Μαίου, δεσμέυει ωμά τη νέα διοίκηση, και φιλοτεχνεί το τοπίο της πλαζ με ...καντίνες. (άραγε γιατί τέτοια πρεμούρα και εναντι ποίου τιμήματος και κατόπιν ποιάς συζήτησης με το δήμο?). τα λέμε αυτά γιατι τη Δευτέρα προβλέπουμε πολλά κροκοδείλια δάκρυα και αντιστασιακές φωνές... κατόπιν εορτής βεβαίως.
 


ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΡΑΦΗΝΑΣ - ΠΙΚΕΡΜΙΟΥ

Σάββατο 13 Ιουνίου 2015

Άρχισε η εξεταστική...

γράφει η Νάνσυ Νάσκου
    Θυμάστε την εξεταστική στο πανεπιστήμιο; Το "ταμείο" όπως έλεγε κι ένας καθηγητής μου. Διαβάζεις (ή όχι) όλη τη χρονιά και στο τέλος κάνεις ταμείο. Τί θυμάσαι, τί συγκράτησες, τί σου έμεινε, τί θα σου χρειαστεί για το μέλλον και τί σου είναι εντελώς άχρηστο.
    Αυτό, το ίδιο... σύστημα, είναι καλό να το εφαρμόζουμε κατά περιόδους και με τους ανθρώπους που πέρασαν από τη ζωή μας. Για να δούμε ποιοι... πέρασαν στην επόμενη χρονιά, ποιοι έμειναν μεταξεταστέοι και ποιοι κόβονται οριστικά.
    Είναι εκείνες οι περίοδοι που η πάλη ανάμεσα στο "πρέπει" και το "θέλω" είναι τόσο έντονη που δεν παλεύεται. Και λες "Ώπα. Κατεβάζω διακόπτες, σταματάω τις μηχανές, ξεκινάω την εξεταστική και το πάω απ' την αρχή".
    Και δεν είναι εγωιστικό. Δεν είναι ότι το "εγώ" σου έχει ψηλώσει και θες να κοιτάξεις την πάρτη σου. Το εντελώς αντίθετο. Ακριβώς επειδή για μεγάλο χρονικό διάστημα έβαλες στην άκρη το "εγώ" σου και προσπαθούσες να ακούσεις, να στηρίξεις, να σταθείς, να βοηθήσεις κάποιον άλλον, ήρθε το μέσα σου και σε ρωτάει πεισματικά: "Μήπως έχεις ξεχάσει ότι υπάρχω κι εγώ; Μήπως έχεις ξεχάσει ότι ο μόνος άνθρωπος που πραγματικά είναι δίπλα σου είναι ο ίδιος σου ο εαυτός;".
    Και τότε αρχίζει να ζητάει ό,τι δικαιωματικά του ανήκει. Την ίδια κατανόηση που έδειξες σε λάθη τρίτων. Την ίδια βοήθεια που πρόσφερες σε γνωστούς και φίλους. Την ίδια αγάπη που χάρισες ακόμα και σε όσους δεν την άξιζαν.
    Κι όταν αρχίσει να ζητάει δεν κάνει σκόντο, όπως έκανες εσύ για τον εαυτό σου. Τα θέλει όλα. Ή καλύτερα, όσα του αξίζουν.
    Μετράς, λοιπόν. Μετράς συμπεριφορές, κουβέντες, βλέμματα, χαμόγελα, όσα εννοούνται πίσω απ' όσα έχουν ειπωθεί. Κάνεις ταμείο, μηδενίζεις και το πας απ' την αρχή.
    Και μαζί με την απόφαση έρχεται η ανακούφιση, γιατί τώρα δεν το προσπαθείς εσύ. Έχεις ήδη προσπαθήσει περισσότερο απ' ό,τι έπρεπε. Περιμένεις και καταγράφεις.
    Καταγράφεις επαφές, επικοινωνίες, συναντήσεις, αναμονές, κουβέντες, ελπίδες και τη θέση που έχεις στο κάδρο του μέλλοντος του καθενός ξεχωριστά. Δεν κάνεις τίποτα άλλο. Δεν προσπαθείς τίποτα άλλο. Είσαι εκεί και περιμένεις να δεις ποιος θα σε ψάξει, ποιος θα σε βρει πάσει θυσία και κυρίως ποιος θα καταλάβει ότι κάνεις ταμείο.
    Γιατί αυτούς θέλεις πραγματικά να κρατήσεις στη ζωή σου. Όσους θα καταλάβουν τη φάση που βρίσκεσαι και θα είναι εκεί είτε βγεις κερδισμένος, είτε έχεις χασούρα.
    Αφού έτσι θα έχουν αποδείξει πως το αποτέλεσμα δεν έχει σημασία για εκείνους. Εσύ είσαι που μετράς. Αυτό είναι που τους νοιάζει.
    Άρχισε η εξεταστική, λοιπόν και... καλά αποτελέσματα. 

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Προς τους προστάτες των Δημοσίων Υπαλλήλων.



Αξιότιμοι φίλοι, συμπολίτες, αξιότιμοι προστάτες των δημοσίων υπαλλήλων. Πραγματικά δεν επιθυμώ να μειωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι ούτε κατά μία κεφαλή. Ξέρετε τι θα ήθελα όμως; Και πιστεύω ότι εσείς που με τα σχόλιά σας τάσσεστε υπέρ των θα συμφωνήσετε. Να αντικατασταθούν κάποιοι οι οποίοι δυστυχώς ξεπερνάνε το 50%. Ποιοί;
1. Αυτοί που συνειδητά δεν δουλεύουν διότι τους μειώθηκε ο μισθός.
2. Αυτοί που δεν θέλουν να επιμορφωθούν και συνεχίζουν να κατέχουν μία θέση παίζοντας πασιέντζες στον υπολογιστή μας.
3. Αυτοί που ενώ μπορούν να διεκπεραιώσουν μία εργασία σε δύο μέρες, εσκεμμένα την διεκπεραιώνουν σε 3 για να μην πω σε 2 εβδομάδες.
4. Αυτοί που εκβιάζουν με την δύναμη της στρογγυλής σφραγίδας και ή τα παίρνουν ή δεν εξυπηρετούν.
5. Αυτοί που έχουν διατελέσει ποινικά αδικήματα και βρίσκονται στην υπηρεσία τους σαν να μην τρέχει τίποτα.
6. Αυτοί που προσβάλλουν τους συναδέλφους τους που δουλεύουν με ζήλο, ενώ αυτοί ανήκουν σε μία εκ των παραπάνω κατηγοριών.
7. Αυτοί που αντί να προσέρχονται στις 7,8,9 ή ότι ώρα έχουν δηλώσει, συστηματικά προσέρχονται αργότερα και φεύγουν νωρίτερα.
8. Αυτοί που παρανομούν συστηματικά και κατ΄ επάγγελμα.
9. Αυτοί που διαπράττουν παράβαση καθήκοντος.
Μετά από αυτή την αντικατάσταση, πιστέψτε με η ανάπτυξη θα πραγματοποιηθεί αυτόματα εντός μηνών. Διότι ο υπόλοιπος κόσμος που βάλει εναντίων του δημοσίου τα γνωρίζει αυτά, τα βλέπει. Και να κλείσω με το εξής: Αν γινόταν αυτή η αντικατάσταση, επειδή σίγουρα, 100%, η μηχανή της Ελλάδας θα λειτουργούσε ρολόι, και επειδή η χώρα μας είναι πολύ πλούσια και παράγει ΧΟΝΤΡΟ ΧΡΗΜΑ, να είστε σίγουροι ότι οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων θα πολλαπλασιάζονταν!

Π.ΣΑΝΤ

Τρίτη 9 Ιουνίου 2015

Ο Βουλευτής μας, ο άνθρωπός μας, ένας από τους στηλοβάτες της ανάπτυξης της Ραφήνας, τότε, την εποχή των παχιών αγελάδων, την εποχή των Μεγάλων Έργων.


Έχει το θράσος να βγαίνει και να κάνει δηλώσεις προσβάλλοντας για πολλοστή φορά τον ελληνικό λαό.


Για να θυμηθούμε λίγο την πρόσφατη Ελληνική Ιστορία:
16 Φεβρουαρίου 1999 . Η ντροπή της Ελλάδας.
Η παράδοση του Οτσαλάν, από τον Πάγκαλο, από τον Παπαϊωάννου και τον Σημίτη, στους τούρκους.
Ως γνωστόν εν συνεχεία ο Πάγκαλος έγινε αντιπρόεδρος του ΓΑΠ και ο Παπαϊωάννου εστάλη στην Κύπρο όπου βρίσκεται ακόμα ως πρέσβης της Ελλάδας, για να παραδώσει, όπως όλα δείχνουν, την Κύπρο τώρα στους τούρκους.
Όπως αναφέρει στο σχετικό του βιβλίο ο Σάββας Καλεντερίδης (Η ώρα της αλήθειας) ο Πάγκαλος (ο μέγας τραγουδιστής το ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσε) όταν βρισκόντουσαν στην πρεσβεία του Ναϊρόμπι τους είχε απαγορεύσει κάθε γραπτή επικοινωνία.
Μετά την αρπαγή από τους τούρκους πράκτορες στο Ναϊρόμπι του
Οτσαλάν και την παραίτηση του Πάγκαλου ανέλαβε ως ΑΝΥΠΕΞ ο αείμνηστος Γιάννος Κρανιδιιώτης. Που τον άκουσε με μεγάλη χαρά ο πρέσβης Κωστούλας στο Ναιρόμπι να τους ζητεί πλήρη έγγραφη αναφορά αυτών που συνέβησαν στην Κένυα.
Έτσι έχουμε πλήρη καταγραφή της μεγάλης ντροπής της παράδοσης από τους Πάγκαλο, Παπαιώάννου και Σημίτη του Οτσαλάν στους τούρκους.
Είναι οι ίδιοι πολιτικοί που οδήγησαν το 2009 στην υποδούλωση της Ελλάδας.
Ακολούθησε η απόπειρα παράδοσης και της Κύπρου στους τούρκους με το σχέδιο Ανάν που επανήλθε πρόσφατα . Με τον Παπαιωάννου να παραμένει πρέσβης στην Κύπρο ίσως για να την παραδώσει στους τούρκους..




Τετάρτη 3 Ιουνίου 2015

Καιρός για ξεσκαρτάρισμα...

γράφει η Νάνσυ Νάσκου
    Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανοίγουμε τα πατάρια, τις ντουλάπες, τις βαλίτσες, τα κουτιά αποθήκευσης και βγάζουμε τα καλοκαιρινά ρούχα και φυσικά κάνουμε και το απαιτούμενο ξεσκαρτάρισμα.
    Ποια μας κάνουν ακόμα, ποια... στένεψαν και θα τα δώσουμε, ποια δεν είναι πια στη μόδα και δεν τα θέλουμε. Βουνά τα ρούχα επάνω στα κρεβάτια μέχρι να βρουν ξανά τη θέση τους στην φρεσκοκαθαρισμένη και μοσχοβολιστή ντουλάπα μας.
    Κάθε βουνό από ρούχα είναι και μια κατηγορία. Τα στενά, τα φαρδιά, τα παλιά, τα καινούργια, τα ωραία, εκείνα που δεν μας αρέσουν και τόσο, εκείνα που θα χαρίσουμε, εκείνα που θα πετάξουμε. Όπως ακριβώς κάνουμε και με τους ανθρώπους. Ή τουλάχιστον όπως θα έπρεπε να κάνουμε.
    Γιατί ξέρετε με τα ρούχα μας είναι πολύ ευκολότερο το ξεσκαρτάρισμα απ' ό,τι με τους ανθρώπους. Και σ' αυτή την περίπτωση μπορούμε να ξεχωρίσουμε ποιοι μας κάνουν, ποιοι δεν μας κάνουν, ποιοι μας στάθηκαν, ποιοι εξαφανίστηκαν όταν τους χρειαζόμασταν δίπλα μας, ποιοι ήταν εκεί για μας, ποιοι ήταν εκεί για τον εαυτό τους, ποιοι ήρθαν και πέρασαν και ποιοι ήρθαν για να μείνουν.
    Όμως, η ανθρώπινη φύση είναι περίεργο... τρένο. Αρνείται να ξεκόψει παρότι ξέρει την αλήθεια. Όχι τόσο γιατί είμαστε κατά βάση καλοί άνθρωποι και θέλουμε να δώσουμε ευκαιρίες, αλλά κυρίως γιατί δεν μπορούμε και πολύ εύκολα να παραδεχτούμε - στον ίδιο μας τον εαυτό - ότι η αρχική μας εκτίμηση για κάποιους ανθρώπους ήταν λάθος. Αυτό πονάει. Όχι η αχαριστία ή η εγωιστική στάση των άλλων.
    Πόσο πιο εύκολη θα ήταν όμως η ζωή μας και πόσο πιο ισορροπημένη η συναισθηματική και ψυχολογική μας κατάσταση αν το κάναμε με την ίδια ευκολία που το κάνουμε και με τα καλοκαιρινά ρούχα μας!
    Το κακό, όμως, γι' αυτή μας την ταλαιπωρία ξεκινάει από το γεγονός ότι χάσαμε κάπου στο πέρασμα των χρόνων το παιδί που ήμασταν. Μόνο τα παιδιά έχουν εκείνη την απλότητα στη σκέψη τους, που κάνει τα αυτονόητα... αυτονόητα και τα απλά... απλά. Χωρίς πολύπλοκες ή δεύτερες σκέψεις, χωρίς να παραμονεύει κάπου στη γωνία του μυαλού το συμφέρον, χωρίς να αναγνωρίζει αυτό που θα μπορούσες να κερδίσεις απ' τον άλλον αν ανεχόσουν την απαράδεκτη συμπεριφορά του.
    Για τα παιδιά τα πράγματα είναι απλά. Όταν περνάνε καλά με κάποιον χαίρονται χωρίς να νοιάζονται ποιος είναι, τί δουλειά κάνει, από ποια οικογένεια προέρχεται ή από ποια οικονομική κατάσταση.
    Όταν κάποιος είναι "κακός", απλά είναι κακός και δεν τον θέλουν στην παρέα τους. Και μεταξύ μας συνήθως έχουν δίκιο. Κι έτσι, τα παιδιά όταν αγαπάνε, αγαπάνε πραγματικά. Ολοκληρωτικά, χωρίς όρους, χωρίς συμφέρον, χωρίς συγκεκριμένο λόγο εκτός από τον προφανή. Κι αυτό φίλοι μου θέλει κότσια. Το να αγαπάς δηλαδή απλά, κατανοητά, αληθινά.
    Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, το ξεσκαρτάρισμα μέσα μας, στα συναισθήματά μας κι όταν τα καταφέρουμε ο κάθε... κατεργάρης θα πάει στον πάγκο του. 

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΠΩΣ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΩ!

Άννα Κουτσομυτέλλη, M.Ed.
 Εκπαιδευτική σύμβουλος -
 Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας,
Υπεύθυνη Σπουδών
 ‘’Kέντρο Ιδιαιτέρων  Μαθημάτων Αγγλικής’’
 Κουτσομυτέλλη Άννα

FB: Κέντρο Ιδιαιτέρων Μαθημάτων Aγγλικής Γλώσσας
Τι έμαθα σήμερα? 


Mε το που μπαίνεις στην αίθουσα να κάνεις το μάθημά σου έρχεσαι αντιμέτωπος με κάθε είδους πρόσωπα, βλέμματα και ψυχές που καρτερούν ν’ακούσουν κάτι ενδιαφέρον κάτι ελκυστικό κάτι διαφορετικό. Και που δεν το βρίσκουν. 

Και αρχίζει η βαβούρα και η αταξία – και εσύ δάσκαλε πασχίζεις να διορθώσεις το κακό με χίλιους δυο τρόπους Πότε με αυστηρότητα πότε με τιμωρία πότε με θελκτικές υποσχέσεις και πολλές φορές δεν τα καταφέρνεις. Και τελικά ρίχνεις το φταίξιμο σε μας. 

Δεν είναι τόσο απλό όσο φανταζεσαι. Δεν αρκεί να μας δίνεις εντολές ...να κάνεις μονόλογο .... να μας ελέγχεις και να μας βαθμολογείς έτσι απλά..και τόσο απρόσωπα. 

Γιατί έχεις να κάνεις με ψυχές – κοίταξέ μας. Κοίταξε καλά, παρατήρησε μας επικοινώνησε λεκτικά και προπάντων μη λεκτικά.Το σκέφτηκες αυτό? Διάβασε τη γλώσσα του σώματος μας. 
Είμαστε ήσυχα, νευρικά.. αγχωμένα ή λυπημένα? Τι καταλαβαίνεις? Τι μας συμβαίνει? 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...