Μια κοινότητα διαλόγου ανοιχτή.Για όλα και σε όλους. Χωρίς διευθυντήρια. Χωρίς «εμπόρους» ή «πελάτες». Χωρίς «κρυφά» χαρτιά , σχέδια ή σκέψεις. Με μια μοναδική λεπτή κόκκινη κλωστή να τη δένει. Την αγάπη για την πόλη μας. Με στόχο να γίνουμε Ενεργοί Πολίτες ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ της πόλης που θέλουν και μπορούν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος τίτλος τιμής από τον Πολίτη.

SEARCH

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

30 και κατι...Έτσι γίνεται τελικα?





30 και κατι... Ενα διαφορετικό ημερολόγιο...



Έτσι γίνεται τελικά;

    Κοίτα να δεις που έπρεπε να περάσουν καμιά τριανταριά χρόνια, αρκετές ανούσιες σχέσεις, δύο τρεις λαθεμένες, πολλές ακατάλληλες επιλογές, λίγες συγνώμες, πολλή συγχώρεση κι ακόμη περισσότερα δάκρυα για να καταλάβω πως έτσι γίνεται τελικά..
γράφει η Νάνσυ Νάσκου
    Μόλις πριν λίγες ώρες κατάλαβα πως ό,τι ψάχνεις δεν θα το βρεις όταν μελετήσεις σε κάθε του λεπτομέρεια τον χάρτη του χαμένου σου θησαυρού, αλλά μόνο αν βάλεις στον ώμο σου το σακίδιο και ξεκινήσεις για το ταξίδι αυτό. Δεν πρέπει να ξέρεις τον δρόμο. Πρέπει να έχεις διάθεση να τον περπατήσεις. Κι αν την αποκτήσεις, συνειδητοποιείς πως ακόμη κι αν δεν φτάσεις στον προορισμό για τον οποίο αρχικά είχες ξεκινήσει, τα βήματά σου θα σε οδηγήσουν στον παράδεισο! 

    Κι όχι γενικά κι αόριστα. Όχι! Πολύ συγκεκριμένα. Στον παράδεισο που φτιάχτηκε για σένα! Σ' έναν παράδεισο που ίσως θεωρείς πως δεν αξίζεις. Σ' έναν παράδεισο που δεν φαντάστηκες ποτέ ότι θα σου άξιζε. Κι όμως, είναι κάποιος εδώ και σου τον προσφέρει. Απλόχερα. Χωρίς όρους. Και κυρίως χωρίς δισταγμό. Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ότι σου αξίζει. Ή μάλλον ότι τον αξίζεις!

    Και γεμίζεις συναισθήματα που άλλα δεν μπορείς να διαχειριστείς. Άλλα δεν μπορείς να εκφράσεις. Άλλα δεν μπορείς να πεις. Κι άλλα που απλά δεν γνωρίζεις. Ή καλύτερα δεν αναγνωρίζεις. 

    Την ανεξήγητη γραφή να λύσεις προσπαθείς, αλλά δεν γίνεται. Γιατί τα μάτια του οδηγού είναι πεντακάθαρα. Δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ή αμφιβολίας για ό,τι προσφέρει. Κι όχι ως προς την προσφορά του, αλλά ως προς την απόφασή του να προσφέρει. 

    Μπορείς να αμφισβητήσεις την απόφαση μιας μάνας να προστατεύσει το παιδί της; Όχι. Την απόφαση ενός πιστού, να πιστέψει; Όχι. Πώς, λοιπόν, θ' αμφισβητήσεις μια απόφαση που δείχνει ακριβώς το ίδιο έντονη, σταθερή και ολοκληρωμένη σε κάθε της λεπτομέρεια; 

    Δεν μπαίνεις στη διαδικασία. Δεν τολμάς. Και δεν τολμάς όχι γιατί δεν μπορείς. Δεν τολμάς επειδή ξέρεις πως αν το κάνεις θα το μειώσεις. Και το αξίζει. Είναι φτιαγμένο με γέλιο, σκέψη, συναίσθημα, πείσμα και πολλά θέλω. Το καθένα απ' αυτά έχει απίστευτη δύναμη. Όλα μαζί μπορούν να κάνουν θαύματα. Για την ακρίβεια έναν ολόκληρο παράδεισο. 

    Έναν παράδεισο όπου όλα έχουν αντικατασταθεί. Η μεγάλη σιδερένια πόρτα, με μια πιο μικρή ξύλινη. Το άσπρο αφράτο πάτωμα, με λευκή άμμο. Η μουσική της άρπας, με κελάηδισμα πουλιών. Και το απέραντο λιβάδι, με το απέραντο γαλάζιο των ωκεανών. 

    Κι εκεί ακριβώς σ' αυτό το σκηνικό έχει βάλει εσένα! Τί δώρο! Κι όμως το αρνείται. Δεν έχεις μπει εσύ εκεί. Αυτό το έχω "ζωγραφίσει" γύρω από σένα. 

    Εκείνο που δεν μπορείς ν' αντιληφθείς είναι πως το θεωρεί τόσο φυσικό όλο αυτό! Κι όμως εσένα δε σου φαίνεται έτσι. Ή εν πάση περιπτώσει, ακόμη κι αν το δεχτείς πως είναι φυσικό, σίγουρα πάντως δεν είναι σύνηθες. 

    Κι όμως επιμένει. Προβλέπεται σου λέει. Για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί όταν είσαι ερωτευμένος όλα είναι πιθανά. Όλα είναι δυνατά. 

    Κοίτα να δεις τελικά που τόσα χρόνια όλα λάθος τα ήξερα. Όλα λάθος τα ζούσα. Γιατί τελικά έτσι γίνεται! Απλά, αβίαστα, όμορφα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...