Ενεργοί ΠΟΛΙΤΕΣ Ραφήνας Πικερμίου

Μια κοινότητα διαλόγου ανοιχτή.Για όλα και σε όλους. Χωρίς διευθυντήρια. Χωρίς «εμπόρους» ή «πελάτες». Χωρίς «κρυφά» χαρτιά , σχέδια ή σκέψεις. Με μια μοναδική λεπτή κόκκινη κλωστή να τη δένει. Την αγάπη για την πόλη μας. Με στόχο να γίνουμε Ενεργοί Πολίτες ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ της πόλης που θέλουν και μπορούν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος τίτλος τιμής από τον Πολίτη.

SEARCH

Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου 2020

ΦΟΒΟΣ? ΚΑΝΕ ΕΝΑ ΡΕΣΤΑΡΤ!

Το Πνεύμα, η Αλήθεια και η Αγάπη ως ενέργεια και δόνηση θα νικήσει. Γιατί είναι στη φύση του ανθρώπου!
ΦΟΒΟΣ
Μερικοί φοβούνται ακόμα και τους γονείς τους. Το δάσκαλο. Ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό. Ποτέ δεν με απασχόλησε. Μια χαρά το χειρίστηκα.

Απο μηνών κιόλας. Ούτε ο παπάς ούτε η μαμά ούτε ο δάσκαλος ούτε ο μπαμπάς. Ούτε το καρεκλάκι ούτε το παρκάκι ούτε η γιατρός. Κανείς δεν μπορούσε να μου επιβάλει τη γνώμη του Από μηνών κιόλας. Δεν ξέρω γιατί!

Ούτε η γειτόνισσα ο θείος και η θεία και όλο μου το σόι. Ούτε τον αστυνόμο ούτε τον ένστολο Ίσα ίσα τους θαύμαζα.

Ούτε το αγόρι που μου έριξε γροθιά στην πρώτη δημοτικού. Ούτε το αγόρι που μου άρπαξε την κόλα του διαγωνίσματος για να αντιγράψει. Ούτε το κορίτσι που μου τράβηξε τα μαλλιά που μου κόλλησε μια τσίχλα. Μια χαρά το χειρίστηκα.

Ούτε η διευθύντρια που χλεύαζε. Ούτε τα τεστ τα διαγωνίσματα και οι δήθεν απειλές τύπου θα πετύχεις μόνο αν... Τι σημαίνει μόνο αν? Εσύ θα αποφασίσεις για εμένα? Γελάστηκες Εγώ θα αποφασίσω για μένα. Γιατί έχω γνώμη κριτική σκέψη και άποψη Πάντα είχα. Να είναι θέμα χαραχτήρα?

Κυριακή 10 Μαΐου 2020

ΑΘΩΟΣ ΜΕΧΡΙ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΥ


Νόμιμο άρα και ηθικό? Ηθικό αλλά μη νόμιμο?

Σε κάθε κοινωνία οι πολίτες έχουν υποχρεώσεις και δικαιώματα. Σε κάθε δημοκρατική κοινωνία το ζητούμενο είναι ο κάθε πολίτης να απολαμβάνει ελευθερία του λόγου και των πεποιθήσεών του να αποδέχεται τις συνέπειες των πράξεών του.Το σχολείο είναι μια μικρή κοινωνία που απαρτίζεται από μικρούς πολίτες, ανθρώπινα όντα με ότι αυτό συνεπάγεται Διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές ικανότητες διαφορετική ανατροφή και κοινωνικό στάτους.

Στο σχολείο όλοι είναι ίσοι Ή τουλάχιστον έτσι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται Ως ίσοι πολίτες. Χρήζουν ίσης μεταχείρησης και βέλτιστης παιδείας και μόρφωσης. Αυτό είναι το ζητούμενο. Πως θα εξασφαλίσουμε την ίση μεταχείρηση όλων των μαθητών όσον αφορά στις απολαβές τους αλλά και στις συνέπειες των πράξεων τους?

Ως εκπαιδευτικός θα επικαλεστώ το εξής  επιχείρημα.

Αυτό που προέχει είναι η προστασία του μαθητή!

Πως θα προστατέψουμε τον μαθητή?
Ο μαθητής όποιας ηλικίας, χρώματος, φύλου, θρησκείας και κοινωνικής τάξης έχει δικαιώματα ανάγκες και υποχρεώσεις. Έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Αυτό που πρέπει να διασφαλίζεται είναι η σωματική του ασφάλεια, αρτιμέλεια και ψυχική του υγεία. Είναι η άρτια εκπαίδευση που θέλει να λαμβάνει και η δίκαιη αντιμετώπισή του στην τάξη και σε όλους τους χώρους του σχολείου αλλά και στην αίθουσα και στις εξετάσεις. Η ελευθερία του λόγου της γνώμης του η συμμετοχή του στα δρώμενα χωρίς φόβο και πάθος η ανάγκη του για να δείξει τα συναισθήματά του να μιλήσει για το πως αισθάνεται να εκφράσει απόψεις δημοκρατικές και να αμφισβητήσει απόψεις άλλων δεν πρέπει να στερουνται απο το μαθητή δεν είναι δημοκρατική πρακτική.

Από τι θα προστατεύσουμε το μαθητή?

Ο μαθητής πρέπει να προστατεύεται από κάθε είδους λεκτική σωματική ψυχολογική και σεξουαλική εκμετάλευση ή παρενόχληση και κακομεταχείρηση Πρέπει να λαμβάνει υποστήριξη συμπαράσταση καθοδήγηση Πρέπει να συμμετέχει ενεργά σε κάθε σχολική διαδικασία να μην νιώθει πως παραγκονίζεται πως υστερεί πως διαφέρει Πρέπει να επιβραβεύεται για την προσπάθειά του πρέπει να νιώθει ασφαλής. Πρέπει να έχει δικαίωμα στον ίδιο χρόνο όταν θέλει να δώσει μια απάντηση στο μάθημε  (ο χρόνος πρέπει να μοιράζεται ισότοπα για όλους ανεξαρτήτως διαφορετικής αντίδρασης (student time) Οφείλουμε να του διασφαλίσουμε την ακεραιότητα της ψυχολογικής του υπόστασης να  ενθαρύνουμε την πίστη και εμπιστοσύνη στον εαυτό του να δημιουργήσουμε έναν άνθρωπο με κριτική σκέψη και σοβαρή άποψη για την κοινωνία που τον περιβάλει.

Το σχολείο και η αίθουσα των μαθημάτων πρέπει να είναι ένας ιερός χώρος ένας χώρος όπου νιώθεις καλά γιατί ξέρεις πως σε φροντίζουν πως θα απολαύσεις αβίαστα το ταξίδι στη γνώση με οδηγό τον δάσκαλο και συνεπιβάτες τους συμμαθητές σου. Η κάθε σου επιθυμία θα γίνει πράξη εφόσον αυτό είναι εφικτό Θα γίνεις αρκετά ώριμος για να συνειδητοποιήσεις ποιός είσαι και τι θα ήθελες να γίνεις στο μέλλον - με ποιόν τρόπο να προσφέρεις αυτό που κάνεις καλύτερα στην κοινωνία.


Και ποιός δεν επιθυμεί την προστασία του μαθητή?

Κάθε γονιός και εκπαιδευτικός έχει ως στόχο το καλύτερο μέλλον για κάθε νεο.  Ο γονιός εμπιστεύεται το παιδί του στα χέρια του δασκάλου ο δάσκαλος αναζητά την τέλεια συνεργασία με τον γονιό για να εκπληρώσει το έργο του για να κάνει το καθήκον του το λειτούργημα που επέλεξε με μεγάλη αγάπη Ο γονιός πάλι θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του Την μόρφωσή τους την ευχάριστη παραμονή τους στο σχολικό περιβάλλον την ακεραιότητά τους αλλά γιατί όχι και την διδασκαλία αξιών και δεξιοτήτων που θα τον κάνουν περήφανο καθώς το τέκνο του θα έχει ένα καλό μέλλον θα γίνει καλός άνθρωπος και χρήσιμος στην κοινωνία μας.

Πως θα γνωρίζουμε πως κάτι δεν λειτουργεί σωστά?

Δεν είναι τα πάντα ιδανικά, δεν είμαστε όλοι διατεθιμένοι να προσφέρουμε το καλύτερο δεν προέρχονται όλοι από το πιο ιδανικό οικογενειακό περιβάλλον δεν γεννήθηκαν όλοι για να γίνουν δάσκαλοι δεν είναι όλοι οι γονείς συνεργάσιμοι και όλες οι διαδικασίες δίκαιες για όλους τους μαθητές Κάποιοι από εμάς δεν έχουμε τις καλύτερες προθέσεις είτε γιατί δεν θέλουμε είτε γιατί μπορούμε να πράξουμε κάτι μη ευχάριστο, ανενόχλητοι χωρίς να  προκαλούμε την παραμικρή υποψία στον γονιό στον διευθυντή στο συμμαθητή στην κοινωνία ολόκληρη. 

Πως θα προστατεύσουμε τον μαθητή? Ιδού η απορία και η τροφή για σκέψη!

Είμαστε πάντα αθώοι μέχρι αποδείξεως του εναντίου

Το θέμα δεν είναι τι μου αρέσει το θέμα είναι τι είναι δίκαιο και έντιμο!

Άννα Κουτσομυτέλλη CertSocSci., Adv Dip Ed, PostGrad TESOL., M.Ed.

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΟΚ!

Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν...........



Τρείς μήνες τώρα, η Ελληνική κοινωνία είναι αντιμέτωπη με πρωτόγνωρα φαινόμενα λόγω μιας τεράστιας παγκόσμιας μάστιγας που πλήττει τον πλανήτη. Η μάστιγα είναι πολυδιάστατη και αφορά στην ζωή στην εκπαίδευση και στην οικονομία κάθε πολίτη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Φαινόμενα ασυνήθιστα και λυπηρά είναι καθημερινότητα λόγω μιας όπως λέγεται πανδημίας που ήδη έχει στοιχίσει τη ζωή σε χιλιάδες ανθρώπους μα πάνω απ' όλα
 έχει ισοπεδώσει το ηθικό και την αίσθηση ασφάλειας ολόκληρων λαών σε μια μάχη για την επιβίωση.

Λόγω της φύσεως της πανδημίας η δική μας χώρα η Ελλάδα και τα Ελληνόπουλα, σχεδόν εξαναγκάστηκαν να καταφύγουν σε μια διαφορετικού είδους εκπαίδευση, αυτήν του διαδικτύου Πόσο έτοιμα ήταν ? Πόσο έτοιμο ήταν το σύστημα, οι εκπαιδευτικοί οι γονείς ? Για τους λίγους προνομιούχους όχι απαραίτητα λόγω ευπορίας αλλά ποιοτικότερης επιλογής εκπαίδευσης η μετάβαση ήταν ευκολότερη και σχετικά αβίαστη.

 Για τους περισσοτέρους όμως ένας Γολγοθάς,  ένα τεράστιο στοίχημα που ακόμα δεν έχει κερδηθεί. Και δεν θα κερδηθεί σύντομα. Η μετάβαση του μέσου Έλληνα και Έλληνα μαθητή από τον εικοστό στον εικοστό πρώτο αιώνα εκπαίδευσης και διδασκαλίας αν μη τι άλλο ήταν και είναι ένα τεράστιο σοκ. Πως έχει προκύψει τέτοια αναταραχή ? Ποιος ευθύνεται αν όχι η πολιτεία αποκλειστικά?

Πως μπορείτε κύριοι υπουργοί παιδείας να μην έχετε φροντίσει για πάνω από 10 χρόνια να εκσυγχρονιστεί το σύστημα παιδείας. Πως μπορείτε να έχετε επιτρέψει σε σχολεία, πανεπιστήμια εκπαιδευτικό υλικό, δασκάλους, καθηγητές πανεπιστημίων, διευθυντές και σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης και σε ολόκληρη την κοινωνία να ζει στο παρελθόν να σπουδάζει με ρυθμούς μη ανταγωνιστικούς σε απαρχαιωμένο περιβάλλον εκμάθησης να μην έχει ισοτιμία με τις υπόλοιπες ανεπτυγμένες χώρες? 

Πως τολμήσατε να στερήσετε από το σύγχρονο πολίτη κάθε ηλικίας γνώσεις πολύτιμες για την πρόσβασή του στην ανώτερη εκπαίδευση του μέλλοντος? Τέλος πως τολμήσατε να αγνοήσετε  επανειλημμένες φορές εντολές και προτάσεις της Ευρωπαικής ένωσης που αν είχατε ακολουθήσει αυτή τη στιγμή ο λαός δεν θα αντιμετώπιζε προβλήματα, οι νέοι και νέες αλλά και οι μεγαλύτεροι θα μπορούσαν να προσαρμοστούν ευκολότερα στα νέα δεδομένα? 


Γιατί το μέλλον ήρθε τώρα Και αυτό το μέλλον μας - είναι το παρελθόν άλλων. Απαιτείτε να ζούμε σε 2 ταχύτητες να απορροφήσουμε την τεχνολογία και τεχνοτροπία άλλων προηγμένων χωρών και να αναβαθμιστούμε σε χρόνο μηδέν. Απαιτείτε να ασπαστούμε κάτι απρόσωπο μια νέα πραγματικότητα που αρκετοί προσποιούνται πως κατέχουν ή πως κατανοούν γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή.

Εγκλωβίσατε γονείς μαθητές και καθηγητές σε μια εικονική πραγματικότητα χωρίς εφόδια χωρίς επιμόρφωση χωρίς οικονομική ενίσχυση χωρίς την παραμικρή ουσιώδη προσπάθεια συμπαράστασης που μια κυβέρνηση οφείλει να προσφέρει. Ναι το ξέρω το κάνατε εκ των υστέρων .... όμως το κάνατε πραγματικά?

Κύριοι υπουργοί πρωθυπουργοί και υπεύθυνοι για το λαό την πρόοδο και την ευημερία της χώρας Των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν λέει μια αγαπημένη παροιμία που είναι φανερό πως δεν εφαρμόζετε στην πράξη. Εκ των υστέρων το γεγονός ότι μεριμνάτε '''προσφέροντας'' υπηρεσίες ανούσιες όπως ταμπλετάκια, απολυμαντικά και μάσκες,  σχέδια επιστροφής στην εκπαιδευτική κανονικότητα,  φτιαγμένα στο ποδάρι χωρίς ουσιαστική πρόνοια χωρίς πρακτική εφαρμογή με γνώμονα την προσωρινή ''εξυπηρέτηση'' συμφερόντων και τίποτα μα τίποτα ουσιαστικότερο με αναγκάζει να καταλήξω σε ένα μόνο συμπέρασμα!!!!!!

ΔΕΝ σας ενδιαφέρει η παιδεία της χώρας ΔΕΝ σας ενδιαφέρει η πραγματική ουσιαστική παιδεία! Προλαβαίνετε να αναθεωρήσετε?

Κουτσομυτέλλη Άννα
 CertSocSci., Adv Dip Ed, PostGrad TESOL., M.Ed.





Τετάρτη 1 Απριλίου 2020

H γνώση είναι δύναμη!

Έχω 3 γραφεία Το καθένα διαμορφώθηκε για διαφορετικό σκοπό, έχει διαφορετικό ύφος. Αυτό το γραφείο απ'όπου διδάσκω μέσω διαδικτύου πλέον είναι το αγαπημένο μου. Είναι απλό γιατί το αγαπώ τόσο. Δεν είναι κάτι σπουδαίο Είναι όμως αυτό που σημάδεψε τη ζωή μου ως εκπαιδευτικό ως μαθήτρια ως φοιτήτρια.

Εδώ ξόδεψα χρόνια ολόκληρα για τις σπουδές μου, εδώ ξενύχτησα χρόνια ατελείωτα ως τα ξημερώματα. Εδώ έκλαψα, ξέσπασα από την κούραση και το φόρτο εργασίας Εδώ έκανα τις ατελείωτες έρευνες μου.

Εδώ στάθηκα και στέκομαι δίπλα σε νέους σπουδαστές πανεπιστημίου στο πλευρό τους να τους συμβουλέψω να τους καθοδηγήσω να τους εμψυχώσω να τους διδάξω την τέχνη της παρουσίας και συμπεριφοράς στο διαδίκτυο στις πλατφόρμες στις αναρτήσεις στις χαρές και στις αγωνίες τους. Νόμιζα πως αυτό θα ήταν όλο.
Κι όμως Να που είμαι πάλι εδώ, αυτή τη φορά δίπλα στον μικρό μαθητή στον έφηβο στον ενήλικα στον γονιό!

Ο ρόλος τώρα πολύ πιο ουσιαστικός γιατί δεν είναι ένας ο ρόλος μου. Δεν είναι αρκετό το να διδάξω την ύλη αυτό είναι το πιο εύκολο Δεν μας εμποδίζει κανείς να ανοίξουμε μια πλατφόρμα έτσι απλά να αναθέσουμε εργασίες να τις διορθώσουμε και πάει λέγοντας Οχι!

Δεν είναι τόσο απλό Ο ρόλος μου είναι να διδάξω την γλώσσα να εμψυχώσω τον μαθητή στον έπακρο βαθμό, τον μαθητή που ξαφνικά άλλαξε η ζωή του η καθημερινότητά του Τον μαθητή που καλείται να χειριστεί ένα κουτί ένα έξυπνο χαζό κουτί κάθε μεγέθους ένα απρόσωπο αντικείμενο με αρκετές φορές μεγάλη δυσκολία - που να το φανταζόταν - που όχι μόνο θέλει να σπουδάσει το αντικείμενό του αλλά και να νιώσει αυτοπεποίθηση να νιώσει πως κατάφερε να δαμάσει το έξυπνο χαζό κουτί.

Ο ρόλος διπλός και τριπλός και σημαντικός Η τέχνη της χρήσης του υπολογιστή των προγραμμάτων του του διαδικτύου - οι κακοτοπιές αλλά και τα προτερήματα που μας παρέχει το PC μας το laptop μας και όλα τα της τεχνολογίας που διευκολύνουν την ζωή μας - όταν το αποφασίσουμε - είναι καθήκον μου να διδαχθούν μαζί με το αντικείμενο σπουδών του μαθητή του γονιού.

Γιατί πως να το κάνεις αλλιώς ! Δεν βάζεις κάποιον σε αυτοκίνητο και του λες να το οδηγήσει Του το διδάσκεις του το κάνεις κτήμα του Και αυτό και τα άλλα και όλα Πάνω απ' όλα φροντίζεις να είσαι ΕΚΕΙ Μαζί του Μπροστά του Όπως ήξερε Όπως αγαπούσε!

Έτσι λοιπόν για άλλη μια φορά στην αγαπημένη μου γωνιά νιώθω ευτυχία που μεταφέρω ότι γνωρίζω ότι σπούδασα ότι εισέπραξα ως εμπειρία και στους νέους - και στους μεγαλύτερους
Γιατί όταν κάποιος διψάει για γνώση δεν μπορείς να του τη στερήσεις Δεν μπορείς.
Η κρίση που μας βρήκε μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον Να εκτιμήσουμε την πραγματικότητα μας να βάλουμε τα δυνατά μας να δείξουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Μια καινούργια σχέση άρχισε.............. και ενώ είμαστε μακριά ..............ήρθαμε πιο κοντά!!

Σας ευχαριστώ
Άννα Κουτσομυτέλλη CertSocSci., Adv Dip Ed, PostGrad TESOL., M.Ed.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2019

Οι εν αναμονή “πρίγκιπες”που πιστεύουν ότι η Ραφήνα τους ανήκει



ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ-ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ
Το τελευταίο διάστημα στην πόλη γίνεται μια συγκροτημένη και διαρκώς κλιμακούμενη προσπάθεια να στηθεί ένα σκηνικό πόλωσης ακόμη και σύγκρουσης, διανθισμένη με λάσπη, ψιθύρους, κατευθυνόμενη φημολογία και κατασκευασμένες «ειδήσεις» και «καταγγελίες».
Οι εµπνευστές της ευφυούς αυτής, απόλυτα δηµοκρατικής και διόλου παλαιοκοµµατικής τακτικής, καταφεύγουν ίσως εκεί ως ύστατο καταφύγιο, µήπως και καταφέρουν να δηµιουργήσουν κοινό, καθώς όπως όλα δείχνουν έβαλαν το άλογο µπροστά από το κάρο.
Και µάλιστα ένα άλογο (και το έχουν καταλάβει και οι ίδιοι πια) που δεν «τραβάει». Η «σούπα» χάλασε από την αθλιότητα την ηµέρα της χριστουγεννιάτικης γιορτής στην πλατεία της Ραφήνας µε τους τραµπουκισµούς, το σωµατικό και λεκτικό «προπηλακισµό» του ίδιου του ∆ηµάρχου από πρώην Δήµαρχο, µπροστά στα µάτια δεκάδων έκπληκτων πολιτών και την προσπάθεια να δυναµιτιστούν τα πάντα.
Δεν ήταν όµως κάτι τυχαίο.Η κακιά στιγµή βρε αδερφέ. Είναι η συνεχιζόµενη λογική της «ιδιοκτησίας» της πόλης, τού δεν µας αγγίζει κανείς, τού µπούλινγκ σε κάθε αντίθετη πολιτική άποψη ή δράση. Είναι ίσως η λογική του πολιτικά «πορφυρογέννητου» που είναι χρόνια «εν αναµονή» και περίπου δικαιωµατικά του ανήκει η πόλη, οι πολίτες, όλα, επειδή του δόθηκε ένα «δαχτυλίδι». ∆εν είναι έτσι όµως.Οι κοινωνίες, οι πολίτες έχουν άποψη και γνώµη. Κρίνουν, συγκρίνουν και κατακρίνουν. Όλους µας. Και κυρίως συµπεριφορές και δράσεις. Δεν θεωρούν ότι κάποιοι έχουν κληρονοµικά δικαιώµατα επειδή έτσι νοµίζουν οι ίδιοι.
Η πολυφωνία, οι διαφορετικές απόψεις, τα προγράµµατα, οι θέσεις είναι καλοδεχούµενες και αποτελούν κυριολεκτικά «οξυγόνο» της δηµοκρατίας σε κάθε κοινωνία. Όσο δεν αποµονώνονται και δεν αποµακρύνονται τα «βαρίδια» αυτής της λογικής και της νοοτροπίας, αλλά χρησιµοποιούνται ως «εργαλεία και µπροστινοί» για να µην αναδέχεται το κόστος ο ένας, τότε ο κατήφορος θα συνεχιστεί και θα είναι και µακρύς.

Και κάπως έτσι οι «πρίγκηπες παραµένουν εσαεί εν αναµονή. Με το δαχτυλίδι ανίσχυρο στο δάχτυλο…


https://www.irafina.gr/chr-tsemperis-i-en-anamoni-prigkipespou-pistevoun-oti-i-rafina-tous-anhkei

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2019

Συγκλίσεις ή αποκλίσεις;





ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΟΥΡΑΠΑΣ
Ένας απλός παρατηρητής του αυτοδιοικητικού σκηνικού στο χώρο της Ραφήνας και του Πικερμίου σήμερα, μπορεί εύκολα να διακρίνει την ατολμία συγκλίσεων για το πώς θα πορευθούμε την επόμενη τετραετία.
Ενώ τα προβλήματα είναι κοινά και όλες οι λύσεις τους απαιτούν συνεργασίες, από τις μέχρι τώρα εμφανιζόμενες παρατάξεις, αυτό μέχρι στιγμής δεν διαφαίνεται. Παρατηρούμε μόνο Αποκλίσεις.
Η πραγματικότητα είναι ότι στις επόμενες εκλογές η απλή αναλογική επαναφέρει την αρχή της ισότητας της ψήφου για όλους τους πολίτες. Τα παλιότερα εκλογικά συστήματα νόθευαν την ψήφο των πολιτών και οι μικροί σε ποσοστό συνδυασμοί, έχαναν συμβούλους υπέρ της πλειοψηφούσας παράταξης.
Από δω και στο εξής ο καθένας που εκλέγεται, σε συμπολίτευση και αντιπολίτευση, οφείλει να αποδείξει υπεύθυνα και στην πράξη απέναντι στους πολίτες ότι θα συνεργάζεται για το καλό του τόπου.
Μέχρι σήμερα, χωρίς να θέλω να θίξω κανένα από τους γνωστούς μου εκλεγμένους, η πλειοψηφούσα παράταξη του Δημάρχου με σιγουριά πέρναγε όλες τις προτάσεις της από τα Δημοτικά και Τοπικά Συμβούλια χωρίς να μπαίνει στον κόπο των συγκλίσεων.
Από την άλλη, οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης για να δείξουν την διαφορετικότητά τους, φωνασκούσαν με αντιπολιτευτικές κορώνες, χωρίς υποβολή προτάσεων, παρόλο που αν ήταν σε θέση ευθύνης θα έκαναν πιθανώς τα ίδια με την πλειοψηφία.
Για την διεκδίκηση της λύσης ενός προβλήματος απαιτούνται ισχυρές πλειοψηφίες τόσο σε κοινωνικό επίπεδο αλλά και στα αντιπροσωπευτικά όργανα του Δήμου. Η γνωστή μέθοδος των συνήθως πολιτικών «γνωστών φίλων», που τάχα έχουν λύσεις για όλα, απέδειξε τελικά ότι τα ίδια προβλήματα παραμένουν άλυτα εδώ και σαράντα χρόνια.
Συγκλίσεις και συνεργασίες απαιτούνται σε τοπικό επίπεδο, με τους όμορους Δήμους, με την Περιφέρεια, με την Αποκεντρωμένη Διοίκηση ακόμη και με την Κυβέρνηση. Αποδείχθηκε την τετραετία που πέρασε, ότι οι συγκλίσεις με τους ανωτέρω έφεραν απτά, θετικά αποτελέσματα. Στο Αποχετευτικό, στην οριοθέτηση του Μεγάλου Ρέματος, στο Αθλητικό Κέντρο, στην αντιμετώπιση των συνεπειών της καταστροφικής Πυρκαγιάς, στην Απόδοση των παραλιών στον Δήμο, στα Δασικά, στην Αστική Συγκοινωνία κλπ.
Σήμερα βλέπουμε ότι διάφοροι υποψήφιοι ανάλογα με τις πεποιθήσεις τους, προσπαθούν να αποδείξουν ότι έχουν την δύναμη, την γνώση ακόμα και την τόλμη μερικοί, να τα λύσουν αύριο κιόλας.
Άραγε πώς θα πορευθούμε μέχρι τις εκλογές; Τα δεδομένα είναι δύο. Εκλογή Δημάρχου από την πρώτη Κυριακή με συνεργατική πλειοψηφία που ίσως είναι δύσκολο, ή εκλογή Δημάρχου την δεύτερη Κυριακή. Και στις δύο περιπτώσεις η ανάγκη συνεργασιών είναι απαραίτητο να υπάρχει και μετά τις εκλογές.
Σε αυτό το ενδεχόμενο τι θα κάνουν οι διάφορες εμφανιζόμενες μέχρι σήμερα παρατάξεις;
Θα γίνει προσπάθεια σύγκλισης πριν τις εκλογές όπως για παράδειγμα στις προηγούμενες εκλογές; Θα προχωρήσουν αυτόνομα με σκοπό ένα πιθανό παζάρι θέσεων μετά τις εκλογές;

Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, αργά η γρήγορα θα βρεθούν λύσεις, απαιτείται όμως στάση ευθύνης από τώρα, για να προχωρήσουμε μπροστά.
  •  Ο Θανάσης Κουραπάς είναι Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και εργάζεται στο Κέντρο Δοκιμών Ερευνών και Προτύπων της ΔΕΗ.

Ihttps://www.irafina.gr/th-kourapas-rafina-pikermi-sigklisis-i-apoklisis/?fbclid=IwAR1OYC_zsfjzpYBbnNX69tL9IlSQMw6Y8deN-vPHM0jiCObhEv4Hia0VcuI

Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018

" Ζητώ συγνώμη.Ήταν λάθος". Αυτές οι 4 λέξεις μένει να ειπωθούν από τον κ. Κεχαγιόγλου για να κλείσει οριστικά η "πληγή" στην πόλη




Χρήστος Τσεμπέρης-Ενεργοί Πολίτες
Οι τελευταίες ημέρες στην πόλη μας στιγματίστηκαν από τα απαράδεκτα  και απολύτως καταδικαστέα γεγονότα της απρόκλητης λεκτικής και σωματικής επίθεσης του πρώην Δημάρχου Α. Κεχαγιόγλου κατά του νυν, δημόσια ενώπιον 10δων κατοίκων με τις οικογένειες και τα παιδιά τους στην πλατεία της Ραφήνας.
Η κοινωνική και πολιτική καταδίκη, όπως ήταν απολύτως φυσιολογικό ήλθε άμεση και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, από τη στιγμή ειδικά που το γεγονός δημοσιοποιήθηκε από ΜΜΕ και πήρε μεγάλη έκταση.
Έχω όμως την αίσθηση ότι λείπει από όλη αυτή τη συζήτηση ο ανθρώπινος, προσωπικός παράγοντας, για να επουλωθεί μια και καλή η "πληγή" στην πόλη και να αφήσουμε τα γεγονότα πίσω μας όλοι.
Λείπει δηλαδή  μια και μόνο δήλωση με λίγες λέξεις και πεντακάθαρο νόημα, από τον ίδιο τον αρνητικό πρωταγωνιστή των γεγονότων, πρώην Δήμαρχο Ραφήνας:
"Ήταν λάθος. Ζητώ συγνώμη".
Τέσσερις  λέξεις μόνο που δείχνουν αναγνώριση του λάθους και σηματοδοτούν τη διάθεση να γυρίσουμε σελίδα.
Δεν είναι έλλειψη θάρρους ή ήθους το ότι δεν έχουν ειπωθεί ακόμη. Αυτά θεωρούνται δεδομένα και δεν αμφισβητούνται.
Πρόκειται μάλλον για αμηχανία από την έκταση του συμβάντος.
Εύχομαι κι ελπίζω, είμαι βέβαιος προσωπικά,  οτι θα  "διορθωθεί" και αυτό άμεσα, για να φύγει ο κουρνιαχτός.
Καλή χρονιά.


Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2018

ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ !



Μας αφήνει ο παλιός ο χρόνος και έρχεται ο καινούργιος.Έτσι γράφουν τα ακαδημαϊκά ημερολόγια μας κάναμε τους υπολογισμούς μας. Τι ευχή να κάνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί για το νέο έτος? Σκέφτομαι και αναλογίζομαι...........

Ελλάδα 2019 έφτασες .... λοιπόν τι έχεις κάνει μέχρι σήμερα για τα παιδιά σου? Ελλάδα θα σου πω ένα μυστικό. Δεν έχεις να ζηλέψεις κανέναν και τίποτα είσαι άξια και δυνατή Αρκεί να το θελήσεις. Αρκεί να καταλάβεις πόσα πολλά αξίζεις.Τι σε σταματά?

Μια ολόκληρη χρονιά πέρασε μεγαλώσαμε και προκοπή δεν είδαμε. Το σχολείο θα έπρεπε να ήταν το ιδανικό δεύτερο σπίτι κάθε ανθρώπου κάθε μαθητή. Να ήταν φιλόξενο και ανθρώπινο αν η εκπαίδευση ήταν η αφορμή για εξερεύνηση για επιμόρφωση για κοινωνικοποίηση.Θα μου πεις ποτέ δεν ήταν έτσι. Μα γιατί να ανακυκλώνουμε το παρελθόν?

Ας αφήσουμε τα αν και ας ευχηθούμε λοιπόν εμείς οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι εκπαιδευτικοί  και πάνω απ’ όλα άνθρωποι ότι θα καταφέρουμε να οραματιστούμε όλοι μαζί ένα ιδανικό σχολείο για τους νέους τα παιδιά αλλά και τους μεγαλύτερους που διψούν για μάθηση, που την έχουν ανάγκη Γιατί τώρα πια είναι η κατάλληλη στιγμή.Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Ξέρουμε εμείς...ξέρετε και εσείς.

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2018

Συμπεριφορές "πεζοδρομίου" και τραμπουκισμοί δεν χωρούν στην πόλη. Απαιτείται η άμεση καταδίκη από όλες τις δημοτικές παρατάξεις




Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες τραμπούκικων, κυριολεκτικά, ενεργειών και συμπεριφορών πεζοδρομίου στην πόλη μας, που δεν αρμόζουν ούτε στο ύφος, ούτε στο ήθος, ούτε στον πολιτικό μας πολιτισμό.
 Η δημοκρατία και ο πολιτικός διάλογος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί έρμαιο στη βία, τις απειλές και τους κουτσαβακισμούς συγκεκριμένων κύκλων και προσώπων. Όταν μάλιστα στο "κάδρο" μπαίνουν άνθρωποι με κορυφαία θεσμική ιδιότητα κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά και αιρετοί του σήμερα, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ντροπιαστική για όλους μας.
Η κοινωνία απαιτεί ωριμότητα, διάλογο και συναινέσεις και όχι τραμπούκους, γυρολόγους και φανατικούς που επιχειρούν να μας σύρουν στο βούρκο. 
Δεν θα το επιτρέψουν οι πολίτες αυτό. 
Καλούμε όλες τις δημοτικές παρατάξεις και κάθε σύμβουλο ξεχωριστά, να καταδικάσουν τα φαινόμενα και τις συμπεριφορές αυτές, απόλυτα και καθαρά, χωρίς υπεκφυγές ή αστερίσκους.
Δεν πάει άλλο.
Έφτασε η ώρα να αφήσουμε το παλαιό και φθαρμένο, βαθιά στο χτες και να επιλέξουμε το αύριο ως κοινωνία και ως πολίτες.

Για τους "Ενεργούς Πολίτες":
Χρήστος Τσεμπέρης
Παναγιώτης Γαβριήλ
Μιχάλης Γκολεμάς

Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου 2018

ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ



 Όταν  ο Α. Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα αστυνομικού , η Νεφέλη ήταν  μόλις  8 χρονών. Ούτε ο Αλέξης ούτε η Νεφέλη  πρόλαβαν να δουν  ποτέ ζωντανα τον «πρίγκηπα» των Εξαρχείων και όλης της Ελλάδας , τον Παύλο, που «έφευγε» την ίδια μέρα σχεδόν 20 χρόνια πριν από το Δεκέμβρη του 2008.
Σήμερα η Νεφέλη είναι πια 18, φοιτήτρια , με τις δικές της απόψεις  και παλεύει το δικό της αγώνα, για ένα άλλο κόσμο όπως τον φαντάζεται ή πρέπει να είναι.
Ο Αλέξης θα ήταν 25. Θα είχε πάρει την πορεία του. Θα είχε τις απόψεις , τις αγωνίες , τις οργές του και θα έδινε καθημερινά τον αγώνα του για τη ζωή όπως εκείνος και ίσως κι άλλοι θα ήθελαν να δημιουργήσουν. Δεν πρόλαβε ποτέ όμως να κάνει τίποτε από αυτά. Τον πρόλαβε μια σφαίρα ενός «καουμπόυ» .
Ο Παύλος, ο Αλέξης, η Νεφέλη δεν «συναντήθηκαν» ποτέ κυριολεκτικά. Είναι τόσο διαφορετικοί και  είναι όμως τόσο κοντά.
Ο Παύλος τραγούδαγε «έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί , υπάρχει ελπίδα», ο Αλέξης μπορεί και να το είχε ακουσει και σιγοτραγουδησει πριν  η σφαίρα του κόψει το νήμα της ζωής. Ίσως πάλι να είχε ακούσει και το «ποιοι είσαστε εσεις που τα λόγια μας τα κανετε μπροσούρες…» . Η Νεφέλη τα  έμαθε αυτά  και τον Αλέξη και τον Παύλο μεγαλώνοντας. Ήταν τυχερή, γιατι τώρα μπορεί να σκέφτεται με το δικό της τρόπο.
Αλέξη είσαι η Νεφέλη, η Μαρία, ο Άγγελος , ο Θανάσης που πρόλαβαν, που μπόρεσαν, που συνεχίζουν , ο καθένας και η κάθε μια με τον τρόπο τους.
Κι εσύ ρε Παύλο «πού να γυρίζεις» τέτοιες μέρες που σε έχουμε ανάγκη…



Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2018

Βοηθά τη συμμετοχική δημοκρατία και τον πλουραλισμό και η φωνή του κ. Φαφούτη. Είναι όμως αλλο το πολυσυλλεκτικό και άλλο το ετερόκλητο κι ευκαιριακό.Δεν του αρμόζει ο ρόλος του "αντικερ-παλαιοπώλη". Είναι κρίμα για τον ίδιο,τους συνεργάτες του και τους πολίτες

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ-ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Ρ-Π
Παρακολούθησα με εξαιρετικό ενδιαφέρον την επίσημη «πρώτη» του κ. Φαφούτη ως υποψηφίου για το δημαρχιακό αξίωμα της πόλης μας.
Φυσικά και δεν ξεδίπλωσε με απόλυτη σαφήνεια και λεπτομέρειες το πρόγραμμά του,  το οποίο θα δημοσιοποιηθεί στο μέλλον,  μέσα από περαιτέρω επεξεργασία και διαβούλευση, πράγμα απολύτως λογικό. Τότε θα γίνει και η δημόσια συζήτηση.
Έδωσε όμως ένα περίγραμμα στόχου – πλαισίου ως «πυξίδα» για την πορεία του, επίσης πολύ ενδιαφέρον, τα βασικά συστατικά του οποίου είναι, σε αδρές γραμμές,  η ορμή του νέου, το όραμα για το αύριο, η διαφάνεια, η συλλογικότητα  και η συμμετοχικότητα.
Θα προσυπέγραφα , όπως και κάθε πολίτης πιστεύω, χωρίς καμία αναστολή τα παραπάνω.

Όμως πώς μπορεί  να προχωρήσει κάποιος σε όραμα συλλογικότητας και συμμετοχικότητας από και για τον πολίτη, όταν δημόσια καλεί και προσδοκά σύμπλευση από τον ορισμό  της απουσίας και της απόλυτης μη συμμετοχής στα κοινά αυτήν την 4ετία;
Είναι εξόχως προβληματικό να μην έχει υπάρξει τοποθέτηση  επί 4 χρόνια για την μόνιμη απουσία και απαξίωση του ΔΣ από σειρά συμβούλων , μεταξύ αυτών και από τους κκ Αδαμόπουλο, Χριστόπουλο και Γιάννακα σε κύρια βάση,(δανείζομαι ονόματα που ο ίδιος ανέφερε μεταξύ άλλων)  αλλά να  «ξεπλένονται» ως  δυνάμει συνοδοιπόροι του αύριο, οι απόντες του σήμερα και του χτες.
Ο ίδιος και τα περισσότερα μέλη της παράταξης που ανήκει ήταν παρόντες  και μάχονταν για τις  πολιτικές θέσεις τους. Οι άλλοι τους οποίους ο κος Φαφούτης κάλεσε σε συστράτευση πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια? Τραγικά απόντες , χωρίς καμία σχεδόν συμμετοχή ή δράση .
Και σήμερα έρχεται ένας νέος άνθρωπος, που προσωπικά ήταν πάντα παρών,  να ζητήσει συστράτευση, από ποιους? Από τους εξαφανισμένους και  μονίμως απόντες.  Γιατί άραγε?  Πώς μπορούν να κοιτούν στα μάτια το 15χρονο πιτσιρικά που μίλησε για το αύριό του, οι ίδιοι που τον εγκατέλειψαν για χρόνια ολόκληρα; Είναι άκυροι θα έλεγε κάποιος στην αργκό...Δεν γνωρίζω, ούτε και με αφορά, είναι άλλωστε απόλυτο δημοκρατικό τους δικαίωμα να επιλέξουν τι θα πράξουν. Αλλά να "βαφτίζονται" και συμμέτοχοι νέων οραμάτων και συμμετοχής;
Νέο οικοδόμημα όμως με παλιά και φθαρμένα υλικά δεν γίνεται. Και τελευταία φορά που το 0+0 ισούταν με κάτι άλλο εκτός από το μηδέν  ήταν επί Μητσοτάκη, απέτυχε οικτρά και δεν αρμόζει σε αυτόν που  θέλει να φέρει όραμα και συλλογικότητα δράσης και συμμετοχής. Εκτός κι αν  οι ψήφοι «καθαγιάζουν» τους πάντες και τα πάντα, αλλά αυτό δεν είναι όραμα νέου. Είναι πιο παλιό και από το παλιό και δεν αξίζει σε ξεκίνημα νέας προσπάθειας.
Δεν θα αναφερθώ καν στο τι έλεγε εις έκαστος εξ αυτών για τον άλλον  και τη διοικητική και πολιτική του επάρκεια όλα τα προηγούμενα χρόνια, ή και  ο ίδιος ο κος Φαφούτης όσα  για τον δυνάμει συνοδοιπόρο κ. Χριστόπουλο και τη χαμένη για την πόλη 4ετία του υποστήριζε… Μένει στον ίδιο να αντέξει το βάρος  να αιτιολογήσει πολιτικά επαρκώς πώς οι καταγγελίες  ένθεν κακείθεν για χρέη, ανικανότητα, αδιαφάνεια και διάλυση της πόλης, "μπαλαρίνες", ιπτάμενα ποτήρια με νερό, εγκαταλελειμμένο πολιτιστικό  και πλείστα όσα άλλα, μπορούν να μετατραπούν σε…κοινό όραμα.

Χαιρετίζω τη στροφή (κεκαλυμμένη μεν, και εξαιρετικά διατυπωμένη, αλλά στροφή 180 μοιρών) υπέρ του ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι, υπό την προϋπόθεση της 3βάθμιας επεξεργασίας, όπως ο κ. Φαφούτης είπε χαρακτηριστικά, μετά την απλή επανάληψη της περί Ψυττάλειας θέσης.  Καλύτερα αργά παρά ποτέ. Δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι «Ψυτταλειομάχοι» της παράταξής του, το κατάλαβαν. Θα δείξει. Το έργο προχωράει και σύντομα οι θέσεις όλων θα ξεκαθαρίσουν.

Θα περίμενα επίσης να χαιρετίσει την απόφαση για την έλευση της αστικής συγκοινωνίας (314) στην πόλη, αίτημα 10ετιών για τον τόπο, που υλοποιήθηκε,( μερικώς  αλλά υλοποιήθηκε) και να δηλώσει ότι θα βάλει και αυτός μαζί με όλους μας, όλες του τις δυνάμεις για να ολοκληρωθεί επ’ ωφελεία των πολιτών η αστικοποίηση των συγκοινωνιών και στη Ραφήνα.  Αλλά φευ…

Συντάσσομαι απόλυτα στη διεκδίκηση – αναγκαιότητα υλοποίησης έργων υποδομής στρατηγικής σημασίας για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή, αναρωτιέμαι όμως γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε επί 10ετίες από την κεντρική διοίκηση. Αναρωτιέμαι γιατί η πόλη μας βρέθηκε κυριολεκτικά εκτός των όποιων μεγάλων έργων το 2004 και καταλήξαμε μια πόλη που έβλεπε τα έργα να περνούν από τη Μαραθώνος, αλλά στην πόλη τίποτα…

Απολύτως επίσης θα συμφωνήσω με την ενωτική  διακήρυξή του, ότι Ραφήνα και Πικέρμι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και ότι ολοι μας πολίτες – δημότες ενός δήμου είμαστε και για το κοινό καλό παλεύουμε.  Μόνο που δεν ήταν ούτε αυτός , ούτε εγώ που είπε ότι το «Πικέρμι ψήφισε αξιοκρατικά και η Ραφήνα τοπικιστικά» . Ο συνοδοιπόρος του νέου οράματος κος Αδαμόπουλος ήταν.

Υπάρχει και ένα κορυφαίο θέμα που δεν μπήκε στην ατζέντα. Θα ήθελα ειλικρινά  τη συστράτευσή του στο θέμα της επιστροφής του συνόλου του παράλιου μετώπου στο δήμο και τους πολίτες του και όχι στο ΤΑΙΠΕΔ και τους διάφορους «εμπόρους». Παλέψαμε πολλοί γιαυτό και δεν εξαιρώ, ούτε τη δημοτική αρχή, ούτε πολίτες και συλλογικότητες ούτε και τον ίδιο φυσικά.  Ήδη το πρώτο βήμα έγινε μετά την πρωθυπουργική εξαγγελία  και την απόδοση των πρώτων 4 παραλιών.  Ο στόχος είναι το σύνολο του μετώπου, που δεν είναι απαραίτητο για  τη λειτουργία του λιμένα να περάσει στους δημότες και πανω σε αυτό να «χτίσουμε» τους στόχους του αύριο και τη σαφή οριοθέτηση των σχέσεών μας με το λιμάνι, σε συνδυασμό με τις απαραίτητες υποδομές.

Δεν πρόκειται να βάλω  την τραγωδία που ζήσαμε τον Ιούλιο  και μας στιγμάτισε για πάντα σε προεκλογική κουβέντα και χαίρω ειλικρινά που έντιμα και καθαρά έπραξε το ίδιο. Ο δημόσιος διάλογος  φυσικά, για το τι έγινε και πώς, τόσο  πριν όσο και μετά , το τι πρέπει (γιατί πρέπει) να αλλάξουμε, αλλά και ο έλεγχος πεπραγμένων, με όρους απόλυτης διαφάνειας, είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά μακριά από τη μικροπολιτική και τους διάφορους κραυγάζοντες ή εξαφανισμένους όλων των πλευρών.

Η Ραφήνα και το Πικέρμι πρέπει να αλλάξουν σελίδα. Πρέπει να κοιτάξουν κατάματα το αύριο με μοναδική βαριά ευθύνη τι πόλη θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Χωρίς μικροπολιτικές, τερτίπια του χτες και ετερόκλητα αθροίσματα αδιάφορων και απόντων. Εκεί χρειάζεται και η συστράτευση, το κοινό όραμα και οι φρέσκες ιδέες. Η σύνθεση των αντιθέσεων και όχι η αφαίρεση θέσεων. Ο πολλαπλασιασμός της δύναμης των πολιτών και όχι η διαίρεσή της. Ο διάλογος ανοιχτών ιδεών και όχι οι παράλληλοι μονόλογοι επαϊόντων ή "σωτήρων" πάσης προελεύσεως και σαφώς
δεν τον συγκαταλέγω σε αυτό το τελευταίο. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της συμμετοχικής δημοκρατίας. Και εκεί κρινόμαστε όλοι. Αιρετοί και πολίτες.

Εύχομαι ειλικρινά και η προσπάθεια του κου Φαφούτη να βοηθήσει πολίτες και πόλη για ένα καλύτερο αύριο και ως τέτοια την καλωσορίζω.
Φοβούμαι όμως ότι  επιφύλαξε αδίκως στον εαυτό του και τους συνεργάτες το ρόλο του «αντικέρ-παλαιοπώλη».
Είναι κρίμα για τον ίδιο , τους πολίτες και την πόλη. Άλλο το πολυσυλλεκτικό και άλλο το ετερόκλητο και ευκαιριακό. Μπορεί να κάνω και λάθος...

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2018

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Σύμφωνα με την διάσημη θεωρία πολλαπλών ευφυιών του Hοward Gardner κάθε μαθητής έρχεται στην τάξη με τα δικά του ταλέντα και δεξιότητες

Ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνει να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα στον έπακρο βαθμό ώστε ο μαθητής να διαπρέψει με την αξία του και τη χαρισματικότητά του.


Και αυτό δεν αξιολογείται στην τάξη, μέσα στη σχολική χρονιά με βαθμούς. Η επιβράβευση της ικανότητας του και των γνώσεων του δεν μετριέται με νούμερα Αξιολογείται το πακέτο δεξιοτήτων του

Εμείς τα τελευταία χρόνια επιβραβεύουμε με υποτροφία σπουδών την πραγματική ικανότητα ενός μαθητή..... Διαβάστε στην εφημερίδα Δημότης στο σύνδεσμο που ακολουθεί!


Πέμπτη 7 Ιουνίου 2018

Πανελλαδικές:Δυο κουβεντες εμπιστευτικά στο αυτι των παιδιων μας...




Χτες ήταν που ένα τοσο δα πλασματάκι έμπαινε φουριόζικο και με φασαρία στη ζωή μας και σήμερα , έφτασε η μέρα που μπαίνει σε μια άλλη «μάχη»  μαζί με χιλιάδες άλλων παιδιών μας, αυτή των πανελλαδικών. Μα από χτες μέχρι σήμερα; Πότε πέρασαν τα χρόνια;

Άτιμο πράγμα ο χρόνος. Πολύ άτιμο. Και κυλάει γρήγορα σα νερό , σαν άμμος μέσα από τα χέρια μας.

Δυο κουβέντες μόνο στ’αυτι, πεταχτά και στα γρήγορα, όπως όταν ήσασταν μωρά:

Να ξερετε ότι είμαστε περήφανοι για εσάς. Πιο πολύ από όλους και από όλα στη ζωή μας.

Σημασία έχει ΜΟΝΟ να είστε ευτυχισμένοι  με τις επιλογές σας και τη ζωή που ανοίγεται μπροστά σας.

Θα είμαστε πάντα εκεί ΔΙΠΛΑ σας. Όχι πίσω ή μπροστά να δίνουμε τον τόνο, αλλά ΔΙΠΛΑ σας , μήπως χρειαστείτε έναν ώμο βρε αδερφε, και θα ξεμακραίνουμε με τρόπο για να βρείτε το χώρο να ανοίξετε τα φτερά σας, για τα δικά σας ταξίδια.

Να πιστεύετε στο εαυτό σας και στα θέλω σας , να τα διεκδικήσετε με πάθος, και να μην αφήσετε ποτέ και κανέναν να σας επιβάλλει τα δικα του πρέπει ή θέλω.

Να διεκδικείτε και να είστε «εκεί» για τον αδύναμο.

Να σηκωθείτε πάνω από μίση, χρώματα, φυλές ή διακρίσεις.

Ό,τι κάνετε τόσα χρόνια , το κάνετε για σας και τα ονειρά σας.

Σημερα δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος των πάντων. Μια «μάχη» είναι , ένα μέτρημα με τον εαυτό σας. Είναι ίσως η πρώτη μεγάλη και σοβαρή, αλλά δεν είναι το παν.

Δεν κρίνεται ποτέ κανείς από μια ημέρα, μια κολλα χαρτί, ή ένα βαθμό για την υπόλοιπη ζωή του ή για το τι άνθρωπος θα γίνει.

Να είστε ρεαλιστές και να διεκδικείτε το ανέφικτο.

Αν ποτέ πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο, εσείς θα το κάνετε αυτό, για όλους μας.

Αυτά και καλό βόλι παιδιά μας.  Το αύριο είναι δική σας υπόθεση.

Γιατί όπως έλεγε και η αγαπημένη μου Κατερίνα «μη βλέπεις εμένα. Μην κλαις. Εσυ εισαι η ελπίδα.»

Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:
απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός,
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα, ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία.

Χρήστος Τσεμπέρης.
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...