" Ζητώ συγνώμη.Ήταν λάθος". Αυτές οι 4 λέξεις μένει να ειπωθούν από τον κ. Κεχαγιόγλου για να κλείσει οριστικά η "πληγή" στην πόλη

Χρήστος Τσεμπέρης-Ενεργοί Πολίτες

Οι τελευταίες ημέρες στην πόλη μας στιγματίστηκαν από τα απαράδεκτα  και απολύτως καταδικαστέα γεγονότα της απρόκλητης λεκτικής και σωματικής επίθεσης του πρώην Δημάρχου Α. Κεχαγιόγλου κατά του νυν, δημόσια ενώπιον 10δων κατοίκων με τις οικογένειες και τα παιδιά τους στην πλατεία της Ραφήνας.
Η κοινωνική και πολιτική καταδίκη, όπως ήταν απολύτως φυσιολογικό ήλθε άμεση και χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις, από τη στιγμή ειδικά που το γεγονός δημοσιοποιήθηκε από ΜΜΕ και πήρε μεγάλη έκταση.
Έχω όμως την αίσθηση ότι λείπει από όλη αυτή τη συζήτηση ο ανθρώπινος, προσωπικός παράγοντας, για να επουλωθεί μια και καλή η "πληγή" στην πόλη και να αφήσουμε τα γεγονότα πίσω μας όλοι.
Λείπει δηλαδή  μια και μόνο δήλωση με λίγες λέξεις και πεντακάθαρο νόημα, από τον ίδιο τον αρνητικό πρωταγωνιστή των γεγονότων, πρώην Δήμαρχο Ραφήνας:
"Ήταν λάθος. Ζητώ συγνώμη".
Τέσσερις  λέξεις μόνο που δείχνουν αναγνώριση του λάθους και σηματοδοτούν τη διάθεση να γυρίσουμε σελίδα.
Δεν είναι έλλειψη θάρρους ή ήθους το ότι δεν έχουν ειπωθεί ακόμη. Αυτά θεωρούνται δεδομένα και δεν αμφισβητούνται.
Πρόκειται μάλλον για αμηχανία από την έκταση του συμβάντος.
Εύχομαι κι ελπίζω, είμαι βέβαιος προσωπικά,  οτι θα  "διορθωθεί" και αυτό άμεσα, για να φύγει ο κουρνιαχτός.
Καλή χρονιά.

ΕΧΩ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ !

Μας αφήνει ο παλιός ο χρόνος και έρχεται ο καινούργιος.Έτσι γράφουν τα ακαδημαϊκά ημερολόγια μας κάναμε τους υπολογισμούς μας. Τι ευχή να κάνουμε εμείς οι εκπαιδευτικοί για το νέο έτος? Σκέφτομαι και αναλογίζομαι...........

Ελλάδα 2019 έφτασες .... λοιπόν τι έχεις κάνει μέχρι σήμερα για τα παιδιά σου? Ελλάδα θα σου πω ένα μυστικό. Δεν έχεις να ζηλέψεις κανέναν και τίποτα είσαι άξια και δυνατή Αρκεί να το θελήσεις. Αρκεί να καταλάβεις πόσα πολλά αξίζεις.Τι σε σταματά?

Μια ολόκληρη χρονιά πέρασε μεγαλώσαμε και προκοπή δεν είδαμε. Το σχολείο θα έπρεπε να ήταν το ιδανικό δεύτερο σπίτι κάθε ανθρώπου κάθε μαθητή. Να ήταν φιλόξενο και ανθρώπινο αν η εκπαίδευση ήταν η αφορμή για εξερεύνηση για επιμόρφωση για κοινωνικοποίηση.Θα μου πεις ποτέ δεν ήταν έτσι. Μα γιατί να ανακυκλώνουμε το παρελθόν?

Ας αφήσουμε τα αν και ας ευχηθούμε λοιπόν εμείς οι μεγαλύτεροι και πιο έμπειροι εκπαιδευτικοί  και πάνω απ’ όλα άνθρωποι ότι θα καταφέρουμε να οραματιστούμε όλοι μαζί ένα ιδανικό σχολείο για τους νέους τα παιδιά αλλά και τους μεγαλύτερους που διψούν για μάθηση, που την έχουν ανάγκη Γιατί τώρα πια είναι η κατάλληλη στιγμή.Έφτασε ο κόμπος στο χτένι. Ξέρουμε εμείς...ξέρετε και εσείς.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια δημιουργικά κι ευτυχισμένα

Συμπεριφορές "πεζοδρομίου" και τραμπουκισμοί δεν χωρούν στην πόλη. Απαιτείται η άμεση καταδίκη από όλες τις δημοτικές παρατάξεις

Τις τελευταίες ημέρες γίναμε μάρτυρες τραμπούκικων, κυριολεκτικά, ενεργειών και συμπεριφορών πεζοδρομίου στην πόλη μας, που δεν αρμόζουν ούτε στο ύφος, ούτε στο ήθος, ούτε στον πολιτικό μας πολιτισμό.
 Η δημοκρατία και ο πολιτικός διάλογος δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφεθεί έρμαιο στη βία, τις απειλές και τους κουτσαβακισμούς συγκεκριμένων κύκλων και προσώπων. Όταν μάλιστα στο "κάδρο" μπαίνουν άνθρωποι με κορυφαία θεσμική ιδιότητα κατά το πρόσφατο παρελθόν, αλλά και αιρετοί του σήμερα, η εικόνα γίνεται ακόμη πιο ντροπιαστική για όλους μας.
Η κοινωνία απαιτεί ωριμότητα, διάλογο και συναινέσεις και όχι τραμπούκους, γυρολόγους και φανατικούς που επιχειρούν να μας σύρουν στο βούρκο. 
Δεν θα το επιτρέψουν οι πολίτες αυτό. 
Καλούμε όλες τις δημοτικές παρατάξεις και κάθε σύμβουλο ξεχωριστά, να καταδικάσουν τα φαινόμενα και τις συμπεριφορές αυτές, απόλυτα και καθαρά, χωρίς υπεκφυγές ή αστερίσκους.
Δεν πάει άλλο.
Έφτασε η ώρα να αφήσουμε το παλαιό και φθαρμένο, βαθιά στο χτες και να επιλέξουμε το αύριο ως κοινωνία και ως πολίτες.

Για τους "Ενεργούς Πολίτες":
Χρήστος Τσεμπέρης
Παναγιώτης Γαβριήλ
Μιχάλης Γκολεμάς

ΕΧΕ ΤΟ ΝΟΥ ΣΟΥ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ, ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ

 Όταν  ο Α. Γρηγορόπουλος έπεφτε νεκρός στα Εξάρχεια από σφαίρα αστυνομικού , η Νεφέλη ήταν  μόλις  8 χρονών. Ούτε ο Αλέξης ούτε η Νεφέλη  πρόλαβαν να δουν  ποτέ ζωντανα τον «πρίγκηπα» των Εξαρχείων και όλης της Ελλάδας , τον Παύλο, που «έφευγε» την ίδια μέρα σχεδόν 20 χρόνια πριν από το Δεκέμβρη του 2008.

Σήμερα η Νεφέλη είναι πια 18, φοιτήτρια , με τις δικές της απόψεις  και παλεύει το δικό της αγώνα, για ένα άλλο κόσμο όπως τον φαντάζεται ή πρέπει να είναι.

Ο Αλέξης θα ήταν 25. Θα είχε πάρει την πορεία του. Θα είχε τις απόψεις , τις αγωνίες , τις οργές του και θα έδινε καθημερινά τον αγώνα του για τη ζωή όπως εκείνος και ίσως κι άλλοι θα ήθελαν να δημιουργήσουν. Δεν πρόλαβε ποτέ όμως να κάνει τίποτε από αυτά. Τον πρόλαβε μια σφαίρα ενός «καουμπόυ» .

Ο Παύλος, ο Αλέξης, η Νεφέλη δεν «συναντήθηκαν» ποτέ κυριολεκτικά. Είναι τόσο διαφορετικοί και  είναι όμως τόσο κοντά.

Ο Παύλος τραγούδαγε «έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί , υπάρχει ελπίδα», ο Αλέξης μπορεί και να το είχε ακουσει και σιγοτραγουδησει πριν  η σφαίρα του κόψει το νήμα της ζωής. Ίσως πάλι να είχε ακούσει και το «ποιοι είσαστε εσεις που τα λόγια μας τα κανετε μπροσούρες…» . Η Νεφέλη τα  έμαθε αυτά  και τον Αλέξη και τον Παύλο μεγαλώνοντας. Ήταν τυχερή, γιατι τώρα μπορεί να σκέφτεται με το δικό της τρόπο.

Αλέξη είσαι η Νεφέλη, η Μαρία, ο Άγγελος , ο Θανάσης που πρόλαβαν, που μπόρεσαν, που συνεχίζουν , ο καθένας και η κάθε μια με τον τρόπο τους.

Κι εσύ ρε Παύλο «πού να γυρίζεις» τέτοιες μέρες που σε έχουμε ανάγκη…

ΣτηρίΖΩ - ΑγοράΖΩ - ΔιασκεδάΖΩ - ΖΩ στον τόπο μου

ΣτηρίΖΩ - ΑγοράΖΩ - ΔιασκεδάΖΩ - ΖΩ στον τόπο μου

Βοηθά τη συμμετοχική δημοκρατία και τον πλουραλισμό και η φωνή του κ. Φαφούτη. Είναι όμως αλλο το πολυσυλλεκτικό και άλλο το ετερόκλητο κι ευκαιριακό.Δεν του αρμόζει ο ρόλος του "αντικερ-παλαιοπώλη". Είναι κρίμα για τον ίδιο,τους συνεργάτες του και τους πολίτες

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ-ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ Ρ-Π

Παρακολούθησα με εξαιρετικό ενδιαφέρον την επίσημη «πρώτη» του κ. Φαφούτη ως υποψηφίου για το δημαρχιακό αξίωμα της πόλης μας.
Φυσικά και δεν ξεδίπλωσε με απόλυτη σαφήνεια και λεπτομέρειες το πρόγραμμά του,  το οποίο θα δημοσιοποιηθεί στο μέλλον,  μέσα από περαιτέρω επεξεργασία και διαβούλευση, πράγμα απολύτως λογικό. Τότε θα γίνει και η δημόσια συζήτηση.
Έδωσε όμως ένα περίγραμμα στόχου – πλαισίου ως «πυξίδα» για την πορεία του, επίσης πολύ ενδιαφέρον, τα βασικά συστατικά του οποίου είναι, σε αδρές γραμμές,  η ορμή του νέου, το όραμα για το αύριο, η διαφάνεια, η συλλογικότητα  και η συμμετοχικότητα.
Θα προσυπέγραφα , όπως και κάθε πολίτης πιστεύω, χωρίς καμία αναστολή τα παραπάνω.

Όμως πώς μπορεί  να προχωρήσει κάποιος σε όραμα συλλογικότητας και συμμετοχικότητας από και για τον πολίτη, όταν δημόσια καλεί και προσδοκά σύμπλευση από τον ορισμό  της απουσίας και της απόλυτης μη συμμετοχής στα κοινά αυτήν την 4ετία;
Είναι εξόχως προβληματικό να μην έχει υπάρξει τοποθέτηση  επί 4 χρόνια για την μόνιμη απουσία και απαξίωση του ΔΣ από σειρά συμβούλων , μεταξύ αυτών και από τους κκ Αδαμόπουλο, Χριστόπουλο και Γιάννακα σε κύρια βάση,(δανείζομαι ονόματα που ο ίδιος ανέφερε μεταξύ άλλων)  αλλά να  «ξεπλένονται» ως  δυνάμει συνοδοιπόροι του αύριο, οι απόντες του σήμερα και του χτες.
Ο ίδιος και τα περισσότερα μέλη της παράταξης που ανήκει ήταν παρόντες  και μάχονταν για τις  πολιτικές θέσεις τους. Οι άλλοι τους οποίους ο κος Φαφούτης κάλεσε σε συστράτευση πού ήταν όλα αυτά τα χρόνια? Τραγικά απόντες , χωρίς καμία σχεδόν συμμετοχή ή δράση .
Και σήμερα έρχεται ένας νέος άνθρωπος, που προσωπικά ήταν πάντα παρών,  να ζητήσει συστράτευση, από ποιους? Από τους εξαφανισμένους και  μονίμως απόντες.  Γιατί άραγε?  Πώς μπορούν να κοιτούν στα μάτια το 15χρονο πιτσιρικά που μίλησε για το αύριό του, οι ίδιοι που τον εγκατέλειψαν για χρόνια ολόκληρα; Είναι άκυροι θα έλεγε κάποιος στην αργκό...Δεν γνωρίζω, ούτε και με αφορά, είναι άλλωστε απόλυτο δημοκρατικό τους δικαίωμα να επιλέξουν τι θα πράξουν. Αλλά να "βαφτίζονται" και συμμέτοχοι νέων οραμάτων και συμμετοχής;
Νέο οικοδόμημα όμως με παλιά και φθαρμένα υλικά δεν γίνεται. Και τελευταία φορά που το 0+0 ισούταν με κάτι άλλο εκτός από το μηδέν  ήταν επί Μητσοτάκη, απέτυχε οικτρά και δεν αρμόζει σε αυτόν που  θέλει να φέρει όραμα και συλλογικότητα δράσης και συμμετοχής. Εκτός κι αν  οι ψήφοι «καθαγιάζουν» τους πάντες και τα πάντα, αλλά αυτό δεν είναι όραμα νέου. Είναι πιο παλιό και από το παλιό και δεν αξίζει σε ξεκίνημα νέας προσπάθειας.
Δεν θα αναφερθώ καν στο τι έλεγε εις έκαστος εξ αυτών για τον άλλον  και τη διοικητική και πολιτική του επάρκεια όλα τα προηγούμενα χρόνια, ή και  ο ίδιος ο κος Φαφούτης όσα  για τον δυνάμει συνοδοιπόρο κ. Χριστόπουλο και τη χαμένη για την πόλη 4ετία του υποστήριζε… Μένει στον ίδιο να αντέξει το βάρος  να αιτιολογήσει πολιτικά επαρκώς πώς οι καταγγελίες  ένθεν κακείθεν για χρέη, ανικανότητα, αδιαφάνεια και διάλυση της πόλης, "μπαλαρίνες", ιπτάμενα ποτήρια με νερό, εγκαταλελειμμένο πολιτιστικό  και πλείστα όσα άλλα, μπορούν να μετατραπούν σε…κοινό όραμα.

Χαιρετίζω τη στροφή (κεκαλυμμένη μεν, και εξαιρετικά διατυπωμένη, αλλά στροφή 180 μοιρών) υπέρ του ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι, υπό την προϋπόθεση της 3βάθμιας επεξεργασίας, όπως ο κ. Φαφούτης είπε χαρακτηριστικά, μετά την απλή επανάληψη της περί Ψυττάλειας θέσης.  Καλύτερα αργά παρά ποτέ. Δεν είμαι απολύτως βέβαιος ότι οι «Ψυτταλειομάχοι» της παράταξής του, το κατάλαβαν. Θα δείξει. Το έργο προχωράει και σύντομα οι θέσεις όλων θα ξεκαθαρίσουν.

Θα περίμενα επίσης να χαιρετίσει την απόφαση για την έλευση της αστικής συγκοινωνίας (314) στην πόλη, αίτημα 10ετιών για τον τόπο, που υλοποιήθηκε,( μερικώς  αλλά υλοποιήθηκε) και να δηλώσει ότι θα βάλει και αυτός μαζί με όλους μας, όλες του τις δυνάμεις για να ολοκληρωθεί επ’ ωφελεία των πολιτών η αστικοποίηση των συγκοινωνιών και στη Ραφήνα.  Αλλά φευ…

Συντάσσομαι απόλυτα στη διεκδίκηση – αναγκαιότητα υλοποίησης έργων υποδομής στρατηγικής σημασίας για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή, αναρωτιέμαι όμως γιατί τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε επί 10ετίες από την κεντρική διοίκηση. Αναρωτιέμαι γιατί η πόλη μας βρέθηκε κυριολεκτικά εκτός των όποιων μεγάλων έργων το 2004 και καταλήξαμε μια πόλη που έβλεπε τα έργα να περνούν από τη Μαραθώνος, αλλά στην πόλη τίποτα…

Απολύτως επίσης θα συμφωνήσω με την ενωτική  διακήρυξή του, ότι Ραφήνα και Πικέρμι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα και ότι ολοι μας πολίτες – δημότες ενός δήμου είμαστε και για το κοινό καλό παλεύουμε.  Μόνο που δεν ήταν ούτε αυτός , ούτε εγώ που είπε ότι το «Πικέρμι ψήφισε αξιοκρατικά και η Ραφήνα τοπικιστικά» . Ο συνοδοιπόρος του νέου οράματος κος Αδαμόπουλος ήταν.

Υπάρχει και ένα κορυφαίο θέμα που δεν μπήκε στην ατζέντα. Θα ήθελα ειλικρινά  τη συστράτευσή του στο θέμα της επιστροφής του συνόλου του παράλιου μετώπου στο δήμο και τους πολίτες του και όχι στο ΤΑΙΠΕΔ και τους διάφορους «εμπόρους». Παλέψαμε πολλοί γιαυτό και δεν εξαιρώ, ούτε τη δημοτική αρχή, ούτε πολίτες και συλλογικότητες ούτε και τον ίδιο φυσικά.  Ήδη το πρώτο βήμα έγινε μετά την πρωθυπουργική εξαγγελία  και την απόδοση των πρώτων 4 παραλιών.  Ο στόχος είναι το σύνολο του μετώπου, που δεν είναι απαραίτητο για  τη λειτουργία του λιμένα να περάσει στους δημότες και πανω σε αυτό να «χτίσουμε» τους στόχους του αύριο και τη σαφή οριοθέτηση των σχέσεών μας με το λιμάνι, σε συνδυασμό με τις απαραίτητες υποδομές.

Δεν πρόκειται να βάλω  την τραγωδία που ζήσαμε τον Ιούλιο  και μας στιγμάτισε για πάντα σε προεκλογική κουβέντα και χαίρω ειλικρινά που έντιμα και καθαρά έπραξε το ίδιο. Ο δημόσιος διάλογος  φυσικά, για το τι έγινε και πώς, τόσο  πριν όσο και μετά , το τι πρέπει (γιατί πρέπει) να αλλάξουμε, αλλά και ο έλεγχος πεπραγμένων, με όρους απόλυτης διαφάνειας, είναι εκ των ων ουκ άνευ, αλλά μακριά από τη μικροπολιτική και τους διάφορους κραυγάζοντες ή εξαφανισμένους όλων των πλευρών.

Η Ραφήνα και το Πικέρμι πρέπει να αλλάξουν σελίδα. Πρέπει να κοιτάξουν κατάματα το αύριο με μοναδική βαριά ευθύνη τι πόλη θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Χωρίς μικροπολιτικές, τερτίπια του χτες και ετερόκλητα αθροίσματα αδιάφορων και απόντων. Εκεί χρειάζεται και η συστράτευση, το κοινό όραμα και οι φρέσκες ιδέες. Η σύνθεση των αντιθέσεων και όχι η αφαίρεση θέσεων. Ο πολλαπλασιασμός της δύναμης των πολιτών και όχι η διαίρεσή της. Ο διάλογος ανοιχτών ιδεών και όχι οι παράλληλοι μονόλογοι επαϊόντων ή "σωτήρων" πάσης προελεύσεως και σαφώς

δεν τον συγκαταλέγω σε αυτό το τελευταίο. Είμαι απολύτως βέβαιος ότι σε αυτό συμφωνούμε όλοι. Αυτή άλλωστε είναι και η ουσία της συμμετοχικής δημοκρατίας. Και εκεί κρινόμαστε όλοι. Αιρετοί και πολίτες.

Εύχομαι ειλικρινά και η προσπάθεια του κου Φαφούτη να βοηθήσει πολίτες και πόλη για ένα καλύτερο αύριο και ως τέτοια την καλωσορίζω.
Φοβούμαι όμως ότι  επιφύλαξε αδίκως στον εαυτό του και τους συνεργάτες το ρόλο του «αντικέρ-παλαιοπώλη».
Είναι κρίμα για τον ίδιο , τους πολίτες και την πόλη. Άλλο το πολυσυλλεκτικό και άλλο το ετερόκλητο και ευκαιριακό. Μπορεί να κάνω και λάθος...

Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ

Σύμφωνα με την διάσημη θεωρία πολλαπλών ευφυιών του Hοward Gardner κάθε μαθητής έρχεται στην τάξη με τα δικά του ταλέντα και δεξιότητες

Ο εκπαιδευτικός αναλαμβάνει να αξιοποιήσει αυτά τα ταλέντα στον έπακρο βαθμό ώστε ο μαθητής να διαπρέψει με την αξία του και τη χαρισματικότητά του.

Και αυτό δεν αξιολογείται στην τάξη, μέσα στη σχολική χρονιά με βαθμούς. Η επιβράβευση της ικανότητας του και των γνώσεων του δεν μετριέται με νούμερα Αξιολογείται το πακέτο δεξιοτήτων του

Εμείς τα τελευταία χρόνια επιβραβεύουμε με υποτροφία σπουδών την πραγματική ικανότητα ενός μαθητή..... Διαβάστε στην εφημερίδα Δημότης στο σύνδεσμο που ακολουθεί!

https://issuu.com/dhmoths/docs/dhm_909_14.09.2018/10

Πανελλαδικές:Δυο κουβεντες εμπιστευτικά στο αυτι των παιδιων μας...

Χτες ήταν που ένα τοσο δα πλασματάκι έμπαινε φουριόζικο και με φασαρία στη ζωή μας και σήμερα , έφτασε η μέρα που μπαίνει σε μια άλλη «μάχη»  μαζί με χιλιάδες άλλων παιδιών μας, αυτή των πανελλαδικών. Μα από χτες μέχρι σήμερα; Πότε πέρασαν τα χρόνια;

Άτιμο πράγμα ο χρόνος. Πολύ άτιμο. Και κυλάει γρήγορα σα νερό , σαν άμμος μέσα από τα χέρια μας.

Δυο κουβέντες μόνο στ’αυτι, πεταχτά και στα γρήγορα, όπως όταν ήσασταν μωρά:

Να ξερετε ότι είμαστε περήφανοι για εσάς. Πιο πολύ από όλους και από όλα στη ζωή μας.

Σημασία έχει ΜΟΝΟ να είστε ευτυχισμένοι  με τις επιλογές σας και τη ζωή που ανοίγεται μπροστά σας.

Θα είμαστε πάντα εκεί ΔΙΠΛΑ σας. Όχι πίσω ή μπροστά να δίνουμε τον τόνο, αλλά ΔΙΠΛΑ σας , μήπως χρειαστείτε έναν ώμο βρε αδερφε, και θα ξεμακραίνουμε με τρόπο για να βρείτε το χώρο να ανοίξετε τα φτερά σας, για τα δικά σας ταξίδια.

Να πιστεύετε στο εαυτό σας και στα θέλω σας , να τα διεκδικήσετε με πάθος, και να μην αφήσετε ποτέ και κανέναν να σας επιβάλλει τα δικα του πρέπει ή θέλω.

Να διεκδικείτε και να είστε «εκεί» για τον αδύναμο.

Να σηκωθείτε πάνω από μίση, χρώματα, φυλές ή διακρίσεις.

Ό,τι κάνετε τόσα χρόνια , το κάνετε για σας και τα ονειρά σας.

Σημερα δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος των πάντων. Μια «μάχη» είναι , ένα μέτρημα με τον εαυτό σας. Είναι ίσως η πρώτη μεγάλη και σοβαρή, αλλά δεν είναι το παν.

Δεν κρίνεται ποτέ κανείς από μια ημέρα, μια κολλα χαρτί, ή ένα βαθμό για την υπόλοιπη ζωή του ή για το τι άνθρωπος θα γίνει.

Να είστε ρεαλιστές και να διεκδικείτε το ανέφικτο.

Αν ποτέ πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος προς το καλύτερο, εσείς θα το κάνετε αυτό, για όλους μας.

Αυτά και καλό βόλι παιδιά μας.  Το αύριο είναι δική σας υπόθεση.

Γιατί όπως έλεγε και η αγαπημένη μου Κατερίνα «μη βλέπεις εμένα. Μην κλαις. Εσυ εισαι η ελπίδα.»

Να φυλάξεις μοναχά
σε μια μεγάλη φιάλη με νερό
λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές:
απροσάρμοστοι, καταπίεση, μοναξιά, τιμή, κέρδος, εξευτελισμός,
για το μάθημα της ιστορίας.
Είναι Μαρία – δε θέλω να λέω ψέματα –
δύσκολοι καιροί.
Και θάρθουνε κι άλλοι.
Δεν ξέρω – μην περιμένεις κι από μένα πολλά –
τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα, ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».
Θα την αλλάξουμε τη ζωή
παρ’ όλα αυτά Μαρία.

Χρήστος Τσεμπέρης.

ΟΛΡ-ΤΑΙΠΕΔ: ΚΡΑΤΕΙ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ!!!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ-ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Σαν κάτι να μην κατάλαβαν καλά οι αρμόδιοι του ΟΛΡ και το "αφεντικό" ΤΑΙΠΕΔ για την επαναπόδοση των παραλιών στους δημότες της πόλης μας.
Ίσως πάλι να "βαριάκουσαν"  την ξεκάθαρη πρωθυπουργική δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα στο πρόσφατο Αναπτυξιακό Συνέδριο για την Ανατολική Αττική για το παραλιακό μέτωπο.
Μπορεί και να μην πολυκατάλαβαν όσα συμφωνήθηκαν παρουσία τους, 3 μόλις ημέρες μετά, στη σύσκεψη στο Υπουργείο Ναυτιλίας υπό τον κ. Κουρουμπλή και ανακοινώθηκαν με επίσημο δελτίο τύπου για την πρώτη και τη δεύτερη φαση αποδοσης του παραλιακού μετώπου.
Αλλιώς δεν εξηγείται η επίσημη ανακοίνωση της απόφασης του ΟΛΡ προς το ΤΑΙΠΕΔ, στην οποία "ξέχασαν" να συμπεριλάβουν όλα όσα συμφωνήθηκαν για την απόδοση, σε πρώτη φάση,στους δημότες ΚΑΙ της περιοχής του Αγ. Νικολάου.
"Φάλτσα λιμενικά" ή αλλιώς κρατει τις μηχανές λεβέντες και πάρτε το όλο αλλιώς, εξηγηθείτε και διορθώστε πορεία. Τώρα.
Αλλιώς ο λόγος στον Υπουργό Ναυτιλίας που "αδειάζουν" με τη συγκεκριμένη απόφαση οι ...αρμόδιοι και φυσικά στην κυρίαρχη κυβέρνηση.
Οι πολίτες ενωμένοι επιμένουμε: Οι παραλίες δεν έχουν "αφεντικά". Ανήκουν στα παιδιά μας.Καταλάβετέ το.

Οι παραλίες επιστρεφουν στα παιδιά μας. Οι πολίτες στο προσκήνιο!

ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΕΜΠΕΡΗΣ - ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

Ο μόνος σίγουρα χαμένος αγώνας, είναι εκείνος που δεν δόθηκε ποτέ και αυτό αποδείχτηκε στην πράξη απο το Αναπτυξιακό Συνέδριο για την Ανατολική Αττική.
Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε δημόσια όλους εκείνους, είτε δήμοι, είτε στελέχη Τοπικής ή Περιφερειακής αυτοδιοίκησης, είτε φορείς, είτε συλλογικότητες, είτε απλοί πολίτες της περιοχής, οι οποίοι συμμετείχαν καταθέτοντας το δικό τους διεκδικητικό πλαίσιο , τις προτάσεις και τις αγωνίες τους για την περιοχή μας. 
Το αποτέλεσμα, δηλαδή οι εξαγγελίες του ίδιου του Πρωθυπουργού, του Υπουργού Υποδομών και των συναρμόδιων Υπουργών για τη Ραφήνα και την Ανατολική Αττική, που η κεντρική διοίκηση είχε ξεχασμένη για 10ετίες, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στη δική τους οργανωμένη, επίμονη και σοβαρή συμμετοχή και συνεισφορά.
Ήδη, μερικά μόλις 24ωρα μετά την πρωθυπουργική εξαγγελία για την απόδοση των παραλιών της πόλης μας στους δημότες, το υπουργείο Ναυτιλίας, ο ΟΛΡ προχωρούν άμεσα στην απόδοση και του Αγ. Νικολαου και της παραλίας Μαρίκες στους δημότες, προστιθέμενες στην απόφαση για Κοκκινο Λιμανάκι και Πάρκο Καραμανλή.
Ο δρόμος άνοιξε. Οι πολίτες και όσοι δικεδικούσαμε επί χρόνια το αυτονόητο, νιώθουμε δικαιωμένοι. Οι Κασσάνδρες και οι εξαφανισμένοι κήνσορες και τιμητές των πάντων στην πόλη από την ασφάλεια της  αφάνειάς τους διαψεύστηκαν με πάταγο.
Δεν τελειώνουμε εδώ. 
Δεν σταματάμε τη διεκδίκηση για την πλήρη , την ολιστική υπερ των πολιτών ανάπλαση του παράλιου μετώπου της πόλης μας.
Δεν σταματάμε τη διεκδίκηση για την υλοποίηση των έργων υποδομής - ανάσα για την πόλη που εξαγγέλθηκαν. Για τον κόμβο στη διασταύρωση, για τη διαπλάτυνση της Φλέμινγκ, την υπογειοποίησή της μέχρι το λιμάνι, την αντιπλημμυρική θωράκιση της πόλης, την κατασκευή του ΚΕΛ, την επέκταση της Αττικής οδού και τη σύνδεση με τον προαστιακό, την ολοκλήρωση της αστικής συγκοινωνίας και τόσα άλλα για να κληροδοτήσουμε ένα αύριο στα παιδιά μας, καλύτερο από το χτες της αδιαφορίας και της εγκατάλειψης που κληρονομήσαμε εμείς.
Ο αγώνας συνεχίζεται και η ιστορία γράφεται πάντα από τους παρόντες. οι υπόλοιποι ας παραμείνουν στη βολική μεμψιμοιρία τους.

«Οι παραλίες ανήκουν στους πολίτες»

     Γράφει ο Παναγιώτης Γαβριήλ

Παναγιώτης Γαβριήλ - Ενεργοί Πολίτες Ρ-Π

Ραφήνα 2018, μια πόλη χωρισμένη στα δύο. Μια πόλη που κανένας δεν έχει καταφέρει να μας εξηγήσει μετά από τόσα χρόνια πώς συνδέεται η λειτουργία και η εμπορική διαχείριση του λιμανιού με το παραλιακό μέτωπο της πόλης μας. Πώς συνδέεται η λειτουργία του λιμανιού με τις Μαρίκες, το κόκκινο λιμανάκι ή ακόμα τον Άγιο Νικόλα, σύμβολο της Ραφήνας.

 

Γιατί δηλαδή και με βάση ποια λογική, η πόλη «κόβεται» στα δύο για να λειτουργεί «μια πόλη μέσα στην πόλη», στραγγαλίζοντας πολίτες, επιχειρηματίες, επισκέπτες, ταξιδιώτες, τους πάντες…

Όπως έχουμε ξαναπεί δεν υπάρχει κανένας προφανής λόγος για την χρήση του παράλιου μετώπου από τον ΟΛΡ και το ΤΑΙΠΕΔ και η απόδοση του στον Δήμο, δηλαδή στους πολίτες της πόλης, εκτός από απαίτηση όλων μας, αποτελεί την πιο σωστή και λογική πολιτική. 

Οι εισηγήσεις του ΟΛΡ, με λογική «δώρων» και ανταλλαγής στον δήμο μόνο ως ατυχής δήλωση μπορούν να χαρακτηριστούν.  Η απόδοση μερικών «κομματιών» της ζώνης είναι τουλάχιστον αστείο ακόμη και για να το συζητήσουμε. 

Οι παραλίες ανήκουν στους ΠΟΛΊΤΕΣ!!! Οι παραλίες μας δεν είναι εμπορικό αγαθό ούτε προϊόν συναλλαγής για δωράκια και ανταλλάγματα!

ΤΑΙΠΕΔ και ΟΛΡ λοιπόν καλό θα ήταν από διαχειριστές παραλιών, μαγαζιών , τραπεζοκαθισμάτων και ξαπλωστρών να ασχοληθούν και να διαχειριστούν αποτελεσματικά τα πραγματικά θέματα που αφορούν την λειτουργία του λιμανιού (δεν είναι και λίγα τα προβλήματα που δημιουργεί το λιμάνι στην πόλη!)

Η λύση είναι μία, είναι ξεκάθαρη και αποτελεί βασική στρατηγική απόφαση για την σωστή συνύπαρξη πόλης και λιμανιού. Απόδοση ολόκληρης της χερσαίας (παράλιας) ζώνης στους δικαιούχους της. Δηλαδή στους πολίτες , ώστε να προχωρήσει η ανάπλασή της με όρους ποιότητας ζωής , σεβασμού στο περιβάλλον  αλλά και ανάπτυξης. Το παραλιακό μέτωπο δεν ήταν και δεν είναι αναγκαίο ούτε για τον εκσυγχρονισμό ούτε για τη λειτουργία του λιμανιού. 

Ως  «Ενεργοί  Πολίτες» έχουμε ξεκαθαρίσει τις θέσεις μας καιρό τώρα. Με συνεχείς δημόσιες παρεμβάσεις  για το θέμα και ξεκάθαρη θέση. Ζητάμε και πάλι από τη δημοτική αρχή την άμεση σύγκληση της Επιτροπής Διαβούλευσης του Δήμου με θέμα την χερσαία ζώνη και το παράλιο μέτωπο. Κοινός στόχος είναι η απόδοσή του στους πολίτες και τον δήμο με τη συνακόλουθη σύγκληση έκτακτου Δ.Σ.  για να πάρει νέα απόφαση  για το θέμα. Είναι ελπίδα όλων μας ότι στα σημαντικά ζητήματα της πόλης πρέπει να υπάρχει ομόφωνη και ενιαία στάση από όλους.

Ο καθένας πρέπει πλέον να αναλάβει τις ευθύνες του με ξεκάθαρη θέση, χωρίς μισόλογα και υπεκφυγές.