Μια κοινότητα διαλόγου ανοιχτή.Για όλα και σε όλους. Χωρίς διευθυντήρια. Χωρίς «εμπόρους» ή «πελάτες». Χωρίς «κρυφά» χαρτιά , σχέδια ή σκέψεις. Με μια μοναδική λεπτή κόκκινη κλωστή να τη δένει. Την αγάπη για την πόλη μας. Με στόχο να γίνουμε Ενεργοί Πολίτες ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ της πόλης που θέλουν και μπορούν. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος τίτλος τιμής από τον Πολίτη.

SEARCH

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2016

ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΩΝ ΙΧ ΣΤΗΝ ΠΑΛΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΤΩΝ ΦΑΝΑΡΙΩΝ ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;





Του Χρήστου Τσεμπέρη

Ας υποθέσουμε  ότι , μέρες καλοκαιριού που μπαίνουν, αποφασίζει μια παρέα από Αθήνα  να έρθει στη Ραφήνα, Σάββατο μεσημεράκι ας πούμε, για να απολαύσει ήλιο, θάλασσα , άντε και κανένα μεζεδάκι.
Στην πολύπλοκη Ελλάδα που ζούμε χρειάζεται μια σειρά προϋποθέσεων.
Αρχικά να έχει τη δυνατότητα (την οικονομική εννοώ) για το… κάτι παραπάνω, ώστε να πάρει μια ανάσα.
Γιατί εάν θέλει να φτασει στις  δικές μας παραλίες, λεωφορείο αστικό, με τα  πολλά δρομολόγια που έχουν στον πολιτισμό,  δε θα βρεί. Τρένο , φυσικά, δεν  έχει. Αρα; Ή δικό τους αυτοκίνητο ή χαράτσι στα ΚΤΕΛ, καθότι και η μοναδική σύνδεση  με τον έξω κόσμο της πρωτευούσης , της… εξωτικής και …πολύ μακρινής επαρχιακής πόλης της Ραφήνας , αυτή είναι και πάει τελείωσε και σε όποιον αρέσει!!!
Ακριβώς το ίδιο έχουν να αντιμετωπίσουν φυσικά και οι 100δες χιλιάδες των ταξιδιωτών από και προς τα νησιά, γιατί έτσι το βρήκαμε γραμμένο από… παλαιοτάτων χρόνων… και ως γνωστόν αυτά τα πράγματα …δύσκολα αλλάζουν. Και ωχ  τωρα  ρε αδερφε…
Αντε λοιπον και συνέτρεξαν μαγικά οι προϋποθέσεις και ξεκιναει ο ταξιδιώτης ή ο επιδιώκων να ξεσκασει  ένα Σάββατο για τη Ραφήνα και τα καβουράκια της.
Πότε θα φτασει με το καλό, είναι το επόμενο αμείλικτο ερώτημα.
Γιατί εκτός όλων των άλλων θα βρει  στη διαδρομή (στη συγχρονη και διαπλατυσμένη λεωφόρο Μαραθώνος παρακαλώ), ουρές  100δων μετρων , μεχρι και χιλιομέτρων καποιες φορές  από ακινητοποιημένα ΙΧ, αρχικά στα 500 τόσα μέτρα του κέντρου της Παλλήνης (σχεδόν παγκόσμια πρωτοτυπία να διέρχεται κεντρικός αυτοκινητόδρομος μέσα από οικισμό και όχι να τον παρακάμπτει…)  όπου θεωρείται κληρονομικό ή άλλο δίκαιο να παρκάρουν οι οδηγοί τα οχήματα τους και στα δύο ρεύματα του δρόμου, για να κάνουν τις δουλειές τους βρε αδερφε, στενεύοντας τη λεωφόρο από δυο λωρίδες σε μια λωρίδα ανα κατεύθυνση… αποτέλεσμα; Ακινησια, καυσαερια, εκνευρισμός , καθυστερησεις…
Φυσικά απαγορεύεται, τοσο η στάση όσο και η στάθμευση επί της λεωφόρου (έχουμε πληρώσει και  σήμανση με ταμπέλλες για να είναι ευκρινές…) αλλά Τροχαία και Δήμος… περί άλλων τυρβάζουν…
Τελικά μετά από κανα μισάωρο, εάν εισαι τυχερός, ξεμπλέκεις από τα εφιαλτικά 500-600 μέτρα και όλα είναι αίφνης άδεια και ρεει η κινηση στη λεωφόρο  και ξεφυσσας απορημένος, αλλα ανακουφισμένος.
Βιάστηκες! Το οδοιπορικό της παράνοιας συνεχίζεται…
Ξαφνικά ξανασταματούν όλοι και όλα! Εφτασες Πικέρμι.
Κι εδώ έχουμε νεα παγκόσμια πρωτοτυπία, διότι λειτουργούν  σε απόσταση σκαρτα 100 μετρων , τρία (3!!!) φανάρια. Προφανώς για να κάνουν παρέα στο 4ο!!! που είναι όχι περισσότερο από 70 μετρα πιο μπροστα… Και με τις αριστερές τους στροφές και τις δεξιές  τους και με τα όλα τους. Χάος. Ατελείωτο χάος. Μια τενεκεδούπολη ακινητοποιημένων αυτοκινήτων.
Το πιο ωραίο είναι ότι, αφού φυτεψαν τη συσταδα  των φαναριών (ουτε σε γραμμή εντατικής καλλιέργειας φυτωρίου τόσο κοντα δεν θα ήταν…) ανακάλυψαν το πρόβλημα και για χρόνια , τις ώρες αιχμής (αφού τελευταία εκαναν τελικά κι ένα συντονισμό για να υπάρχει «πρασινο κύμα») στέλνουν δύναμη τροχαίας , ανδρα ανα φανάρι για να δίνει ροή στην κυκλοφορία μήπως και  γλιτώσεις και το εμφραγμα δλδ… Σπατάλη πόρων, ανθρώπινων και οικονομικών. Λύση προσωρινή. Το προβλημα μόνιμο. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά…
Υπομονή. Εσύ δεν ήσουν σε ωρα αιχμής. Σε ένα σκαρτο μισαωράκι ξεμπερδευεις και από αυτά τα 150 μετρα της τρελλας. Και ξεχύνεσαι στον και πάλι μαγικά άδειο αυτοκινητόδρομο…
Όλα καλά. Δε χρειαστηκε ούτε μια ωρίτσα για να περάσεις από αθροιστικά σκάρτα ένα χιλιόμετρο δρόμου. Ένα χιλιόμετρο δρομου… μια ώρα…σε δυο φασεις…
Και ακόμη δεν εχεις φτασει ούτε το φαναρι της διασταυρωσης , ούτε έχεις μπει στην πόλη, που εχει μετατραπεί σε τενεκεδούπολη και επίγεια κόλαση από κίνηση και παρκαρισμένα ΙΧ, πούλμαν και φορτηγά.
Αθήνα – Ραφήνα. Ένα τσιγάρο δρόμος, που έχει μετατραπεί σε κόλαση.
Αλλά κατά τα λοιπά, θέλουμε ανάπτυξη. Ταχύτητα κι ευκολία πρόσβασης στο δεύτερο λιμάνι της Αττικής. Οικονομικές ανάσες στην τοπική αγορά και τους ανθρώπους της , από τις χιλιάδες των επισκεπτώ ν λεει… Γιαυτό άλλωστε εκσυγχρονίσαμε τη λεωφόρο Μαραθώνος. Για να διευκολύνουμε μεταξύ άλλων και όλα αυτά…
Ανάβω τσιγάρο, να πάνε κατω τα φαρμάκια και αναρωτιέμαι:
ΜΕ ΤΗΝ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΚΑΡΙΣΜΕΝΩΝ ΙΧ  ΣΤΗΝ ΠΑΛΛΗΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΟΣ ΤΩΝ ΦΑΝΑΡΙΩΝ ΣΤΟ ΠΙΚΕΡΜΙ ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΚΑΝΕΙΣ;
Με τα υπόλοιπα, άλλη φορά θα ασχοληθούμε. Τώρα έχουμε να ξεμπλέξουμε από το μποτιλιάρισμα… της επιστροφής




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...