Hasta la victoria siempre, Comandante
..."Ενας ζωντανός θρύλος ακόμα και σήμερα σε μια εποχή ξεφτισμένων οραμάτων
και χαμένων αξιών. Ενα σύμβολο, ένα διαχρονικό πρότυπο αυτοθυσίας και
λεβεντιάς. Εκεί που ζούσαν οι ιδέες και τα οράματα, γεννιόταν η
επανάσταση. Εκεί που ένας ιππότης τόλμησε έφιππος να εισβάλει στο όραμα
γνωρίζοντας ότι θα πλήρωνε με τον εφιάλτη την απειροελάχιστη πιθανότητα
της πραγματοποίησης αυτού του απίθανου οράματος. Αυτό ήταν, αυτό είναι ο
Τσε. Ενας Δον Κιχώτης του 20ού αιώνα που τόσο έχουμε ανάγκη στην εποχή
του κυνισμού που ζούμε. Κανείς δεν πιστεύει πια στον Δον Κιχώτη. Κι όμως
στο βάθος όλοι ένα παραμύθι ψάχνουν για να κρατηθούν από αυτό. Πόσο
μάλιστα όταν μερικά παραμύθια αξίζουν τον κόπο. Ηταν 39 χρόνων ο Τσε
όταν πέρασε στην αιωνιότητα. Αραγε τα σύμβολα έχουν ηλικία; Ηταν 9
Οκτωβρίου 1967 όταν ο Τσε επέστρεψε στον κόσμο των αγγέλων όπου ανήκε.
Είναι πολύ μικρός αυτός ο κόσμος για να χωρέσει μεγάλους ανθρώπους. Κι
όμως «Αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε
κάψει»...
για την αντιγραφη, Χρήστος Τσεμπέρης, απο την αγαπημένη μου Κατερίνα:
http://archive.efsyn.gr/?p=127060
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου