 |
Άννα Κουτσομυτέλλη, M.Ed.
Εκπαιδευτική σύμβουλος -
Καθηγήτρια Αγγλικής Γλώσσας,
Υπεύθυνη Σπουδών
‘’Kέντρο Ιδιαιτέρων Μαθημάτων Αγγλικής’’Κουτσομυτέλλη Άννα FB: Κέντρο Ιδιαιτέρων Μαθημάτων Aγγλικής Γλώσσας |
Σήμερα στο ΑΤΜ εμφανίστηκε ηλικιωμένος κύριος καλοντυμένος καθαρός και ευγενικός.
Στα χέρια του κρατούσε ανυποψίαστος μια κάρτα και το χαρτί της τράπεζας με τους κωδικούς ενεργοποίησης.
Δεν είχε την παραμικρή ιδέα - δεν γνώριζε τι έπρεπε να κάνει - δεν φανταζόταν ότι θα έπρεπε να έρθει αντιμέτωπος με την τεχνολογία και να συμφιλιωθεί μαζί της ....έτσι ξαφνικά....
Ζήτησε τη βοήθειά μας - κανείς δεν ενδιαφέρθηκε. Μας εξήγησε όσο καλύτερα μπορούσε τι ήθελε, να ενεργοποιήσει την κάρτα του ήθελε ο ανθρωπάκος - νόμιζε ότι απλά θα την έβαζε στο μηχάνημα και ως δια μαγείας θα έλυνε το πρόβλημά του.
Τον πλησίασα και του εξήγησα τι ήταν αυτό που κρατούσε στα χέρια του... το χαρτί με τον πολύτιμο κωδικό του - και τις οδηγίες Ηταν φανερό ότι κανένας υπάλληλος κατά την έκδοση της κάρτας δεν ευαισθητοποιήθηκε να του την ενεργοποιήσει άμεσα και να τον απαλάξει απο το μαρτύριο του.
Εν τω μεταξύ το πλήθος έκανε σχόλια του τύπου γιατί δεν ερχόσαστε πάλι αύριο γιατί δεν ρωτάτε έναν υπάλληλο γιατί δεν φέρατε τα παιδιά σας γιατί γιατί γιατί...............??
Προσφέρθηκα να τον βοηθήσω εξηγώντας του όσο πιο απλά μπορούσα την σημασία του κωδικού του - τον ΣΩΣΤΟ τρόπο αλλαγής του και ΦΥΣΙΚΑ με ποιόν τρόπο θα του έδειχνα τι να κάνει διασφαλίζοντας εμένα και εκείνον αφού δεν έπρεπε κανείς παρα μονον εκείνος να γνωρίζει τον κωδικό και έπειτα να τον αλλάξει.
Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι ο ηλικιωμένος συμπαθέστατος ανθρωπάκος έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια να καταλάβει τι ΠΡΕΠΕΙ και τι ΔΕΝ πρέπει.
Καθηγήτρια είμαι - του τα είπα σαν να ήταν 5 χρονών παιδί.
Ακούσαμε δεκάδες άσχετα σχόλια τα περισσότερα εκ των οποίων ανοησίες, άσχετες κουβέντες, πονηριές κουτσομπολιά και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ οδηγίες προς τον ηλικιωμένο και προς εμενα.
ΑΓΝΟΗΣΑΜΕ τους πάντες
Ο κυριούλης πήγε μαζί μου στο ΑΤΜ κοίταξε το μηχάνημα με δέος - εγώ στεκόμουν με γυρισμένη πλάτη για να μην δώ τα πολύτιμα στοιχεία του - έβλεπα ένα μικρό πλήθος αγανακτισμένο με απίστευτη ανυπομονησία και πλήρη έλλειψη ευαισθησίας έτοιμο να μας κατασπαράξει - πως τολμάμε να σπαταλάμε πολύτιμο χρόνο?
Γιατί να μην έρθει αυριο ο κυριούλης να βρεί μια κλειστή τράπεζα και να μην καταφέρει να πάρει τα χρήματα που ασφαλώς είχε ανάγκη? Γιατί να τον βοηθήσουμε? Γέρος είναι - δεν θα καταλάβει - χάνω τον χρόνο μου - τους καθυστερώ - θα χαλάσει το μηχάνημα - άντε να τελειώνουμε - άστον να φύγει - βάλε εσύ τους κωδικούς δεν πειράζει - έτσι κανουμε και εμείς ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΣΑΜΕ δεν περιγράφεται.
Και φτάνει η στιγμή όπου ο κυριούλης κατάλαβε... πως να δεί τον κωδικό του...με τρόπο μαγικό...και πρωτόγνωρο για εκείνον ....και άκουσε προσεχτικά τις οδηγίες μου και πληκτρολόγησε το pin του. Ολα καλά σκέφτηκαν όλοι.Ξεμπερδέψαμε..
Και ζητάω απο τον κυριούλη να σκεφτεί 4 ψηφία που δεν θα ξεχάσει που είναι εύκολα - και ΑΡΧΙΖΕΙ το πανηγύρι και όλοι έχουν και απο μια ιδέα και του προτείνουν νούμερα και κόλπα και μας ζαλίζουν και μας κουράζουν και δεν σταματούν παρά μόνο όταν τους διατάζω........ ναι τους διατάζω να σταματήσουν και απαιτώ να κάνουν ησυχία γιατί μπερδεύουν και κουράζουν τον ηλικιωμένο άνθρωπο με τις ανοησίες τους.
Και βάζει ο δύστυχος ανθρωπάκος τα νούμερα του.. και τα ξαναβάζει...... και του δίνω το στυλό μου να τα γράψει στο χαρτί που ευτυχώς ΔΕΝ πέταξε γιατί δεν το θεωρούσε και τόσο σημαντικό και φωνάζουν όλοι να τελειώνουμε και να ερθουμε αύριο η υπομονή τους στα όρια της,,,, και δεν σταματούν και αρχίζουν να αγριεύουν. Και στην τρίτη επιβεβαίωση του κωδικού ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ να μπερδευτεί ο ανθρωπάκος να κάνει λάθος κουράστηκε δεν άντεξε νόμιζε ότι θα θυμόταν αλλά που.........με τόσους απο πίσω να γκρινιάζουν και να θυμώνουν.
Και απελπίστηκε και μου ζήτησε να φύγει και έμεινε χωρίς χρήματα και με κάρτα μπλοκαρισμένη και με τράπεζα κλειστή ποιός ξέρει εως πότε Και ποιός θα του αλλάξει τον κωδικό τώρα?
Πείτε μου αν ΔΕΝ σεβόμαστε τον άνθρωπο που έχει ανάγκη τη βοήθειά μας μικρό, μεγάλο, ανήμπορο... πως έχουμε την απαίτηση να μας σέβονται και να μας αγαπούν?
Οχι κυρίες και κύριοι - Ακουσα αρνητικά περιφρονητικα και χλευαστικά σχόλια για το 'θράσος' μου και ΔΕΝ με πείραξε - απεναντίας - για άλλη μια φορά είδα την πραγματικότητα.
Το επίπεδο του πολιτισμού μιας χώρας φαίνεται απο τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ηλικιωμένους και τα ζώα και σήμερα απογοητεύτηκα για άλλη μια φορά. Να φταίει η παιδεία πάλι?
Μήπως φταίει η παιδεία? Υπάρχει? Διδάσκουμε το σεβασμό ? Διδάσκουμε αρετές και ηθικές αξίες?
Σε καμμία περίπτωση - δεν χρειάζεται δεν είναι σημαντικό. Και όμως..
Ας σκεφτούμε λίγο - θα έρθει και η δική μας η σειρά. Πρέπει να κερδίσουμε τον σεβασμό και την εκτιμηση των συνανθρώπων μας Με τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές δίνουμε το κακό παράδειγμα στα παιδιά μας και διαιωνίζουμε αυτό που και εμείς οι ίδιοι φοβόμαστε Την απόρριψη και την περιφρόνηση Θα μεγαλώσουμε και εμείς ... που θα πάει?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου